Μάνο α μάνο... μαμόθρευτο...

Κάποιες φορές γίνομαι πολύ σκύλα... Κάποιες άλλες δεν ανέχομαι τον εαυτό μου.... Κάποιες άλλες έχω πλάκα... Κάποιες είμαι τσαντίλω... Κάποιες γκρινιάρα... Κάποιες ναζιάρα.. Κάποιες χαζή....
'Ολες αυτές τις φορές, και σε όποια φάση ψυχασθένειας και να βρίσκομαι, ένα πράγμα με χαρακτηρίζει(και άλλα, αλλά τώρα ένα μας ενδιαφέρει, πριν βιαστείς να σχολιάσεις)!!!! Αν κρατήσω κάποια παρεξήγηση ή κάποιο πρόβλημα που έχω με άλλον μέσα μου θα σκάσω! Μπορεί λοιπόν να ξεκινήσω και απλά να μουτρώσω στην δυσκολία, αλλά μετά θα πιάσω τον άλλο από το χερι, ή από το πέτο, ό,τι μου είναι πιο appropriate, και θα τα βάλω κάτω να τα συζητήσω.. Ξέρω ότι η ψύχρα από αυτά που κρατάμε μέσα μας μπορεί να γίνει παγετός... Και προτιμώ να γίνομαι γκρινιάρα και να το λύνω, παρά να με αφήνω να χτυπήσω Τιτανικό....
Και λοιπόν τα παίρνω κανονικά, όταν συζητάω κάτι με κάποιον, και γυρίζει και μου απαντάει με e-mail, θίγοντας όλα τα θέματα της συζήτησης στα οποία είχε ήδη αντιδράσει.. Πάει σπίτι μετά και δεν είναι ευχαριστημένος με την τροπή της συζήτησης και σου λέει ας κράξω και λίγο έτσι που δεν είναι απέναντι μου ο άλλος, και δεν μπορεί να αμυνθεί... Ενήλικες άνθρωποι είμαστε (οι περισσότεροι)... 'Οταν στεκόμαστε απέναντι και συζητάμε, δεν έχουμε το θάρρος της γνώμης μας? Δεν καταλαβαίνω... Γράφεις στον άλλο e-mail μην αφήνοντας του περιθώριο να απαντήσει εκτός αν θελήσει να κάνει διάλογο δι' αλληλογραφίας.... Καλό το Internet, αλλά όταν ο άλλος είναι φίλος σου, κάποιες φορές είναι καλύτερο να σηκώνουμε τον πισινό μας και να πηγαίνουμε να τον βρούμε ή να πληκτρολογούμε 10 νούμερα στο τηλέφωνο... Όχι να λύνουμε τα προβλήματα μας κρυμμένοι πίσω από μια ψυχρή οθόνη... Έλεος!