Αχ έρωτα...

Τώρα τι να πω κι εγώ η γυναίκα?...
Πέρασα τόσα χρόνια αντιστεκόμενη σθεναρά στην επίδραση του Αγ. Βαλεντίνου.. Βλακείες... Τόσα χαμένα λεφτά.. Εκμετάλλευση συναισθημάτων.... Βλακείες.-
Έλα όμως που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Φέτος πρώτη φορά είμαι πραγματικά ερωτευμένη.. Και βρέθηκα ανήμπορη να στέκομαι μπροστά σε βιτρίνες με κόκκινες καρδούλες, απερίσκεπτα σ'αγαπώ, κουκλάκια αγάπης και μεθυσμένης υπερτοξικής δηλητηρίασης, μη μπορώντας να αποφασίσω τι είναι καλύτερο για την αγάπη μου..
Και πάνω που έκραζα το εμπορικό μεγαλείο που κρύβεται πίσω από τις παντόφλες "μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε", αισθάνθηκα απόγνωση που δεν είναι κάτι αρκετά χαριτωμένο για το μωρό μου...
Ντροπή μου μεγάλη γυναίκα... Αυτά για να μην κοροιδεύεις ποτέ τους άλλους... Τελικά κάτι πήρα... Αλλά και ευχαριστημένη δεν είμαι.. Ήθελα περισσότερη αγάπη, περισσότερες καρδιές, περισσότερη χαριτωμενιά. Ήθελα το μωρό μου να έχει δικό του σπίτι, με ένα ξεχωριστό δωμάτιο που ίσως χώραγε την αγάπη μου.. Ή το τεράστιο κουκλάκι που μου γυάλισε... Δεν πειράζει... Ίσως μας συμβεί μόνο μια φορά...
Πρώτη φορά που πέφτει 14 Φεβρουαρίου και είμαι πραγματικά ερωτευμένη.. Πρώτη φορά που πέφτει 14 Φεβρουαρίου και η σχέση μου μου λέει μετά από σχεδόν 1 χρόνο ότι είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί μου... Χαλάλι να γίνει... Θα πάρω και καρδούλες, και καρτούλες, και λουλούδια και σοκολατάκια!!!! Ας χαρούνε λίγο και οι έμποροι με τόση κρίση στην αγορά!!!!
Μπροστά στην αγάπη, ας γίνουμε και λίγο θύματα... Θα έχω μπόλικα χρόνια λογικά μπροστά μου για να γκρινιάζω για τον ερωτικό παραλογισμό της ημέρας...
Φέτος απλά θέλω να τον χαρώ!