29.12.07

Auguriiiiiii




Ήμουν πολύ αμελής αυτά τα Χριστούγεννα. Δεν πήρα τηλέφωνο κανέναν. Δεν έστειλα μηνύματα. Ούτε καν e-mails. Πήγα στο σπίτι του καλού μου, και πέρασα πολύ πολύ όμορφα. Σκοπεύω να κάνω το ίδιο Πρωτοχρονιά. Οφείλω όμως το λιγότερο που μπορώ να κάνω στους φίλους βλόγερς που μου κρατούν παρέα τόσο καιρό. Θα ξεχάσω κάποιους, το ξέρω, αλλά είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω, όπως ξανάπα!!!!!΄
Λοιπόν,
Maxim Glendower Εμπεριστατωμένε
Σπύρο ΣεραφείμSynasTzotza2SΣχ2Herinna
DawkinsonMafaldaIndustrial DaisiesFuzzy Burlesque
HelorusMia WallaceArtanisGitsakiVega
ΣεξπυρΚοχύλιαCelsius33KyriazΜάτια ΚλειστάElda
NavigatorFrost in the FogPapyrosPythagoras
MolochJason ArgonautTinkerbell
και τόσοι άλλοι......
Χρόνια πολλά, χαρούμενα, ευτυχισμένα, με υγεία, ζουζουνιά, πολλές πολλές ευχές,καλά να περάσετε(κι εσείς, κι εμείς).
Είθε το 2008 να μας εblogήσει(κλαψ) με όμορφα ποστ, αστεία, κλαψιάρικα, παρεΐστικα, μοναχικά, ό,τι να'ναι, όπως πάντα, αλλά κατα βάσην καλά να είμαστε:P
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!!!!!

17.12.07

Μεγάλη η χάρη σου :*

Γιατί...
Με κάνεις να γελάω.Φτιάχνεις τρελές μαντινάδες.
Συγχωρείς τις αδυναμίες μου.Παίζεις επιτραπέζια. Έχεις μεγάλη φαντασία.
Μυρίζεις όμορφα. Είσαι πολύ έξυπνος. Είσαι ετοιμόλογος.Είσαι ντροπαλος.
Όταν σκέφτεσαι παίζεις με το κορδόνι σου. Όταν γελάς είσαι πανέμορφος. Με αγαπάς.Αγαπάς τις ανιψιές μου.
Μου κάνεις τα χατίρια. Όταν κοιμάσαι με αγκαλιάζεις.
Όταν ροχαλίζεις αλλάζεις πλευρό και σταματάς μόνος σου.

Μιμείσαι πολλές φωνές. Είσαι καλός στη δουλειά σου.Συνδυάζεις λογική, ήθος και δύναμη. Λατρεύω το άγγιγμα σου.
Είσαι αναποφάσιστος. Σε θαυμάζω. Είσαι τόοοοσο χαριτωμένος όταν σε συγκινεί κάτι.Έχεις καλή σχέση με την οικογένεια σου.Νοιάζεσαι για την οικογένεια σου.Νοιάζεσαι για τους άλλους. Θέλεις να είμαι ευτυχισμένη.
Με κάνεις ευτυχισμένη.
Δεν βρήκα αγάπη μου δώρο αρκετά καλό για να σου πάρω.
Πάντα με ρωτάς γιατί σε αγαπώ.
Για τη γιορτή σου λοιπόν σήμερα είπα να σου πω κάποιους από τους λόγους.
Δεν είναι όλοι.
Η αγάπη μου είναι κάπως λίγο παραπάνω από τη λογική.
Όλοι οι λόγοι μου φαίνονται λίγοι.
Σε αγαπώ για αυτό που είσαι.
Σε αγαπώ γιατί μου κάνεις τη ζωή όμορφη, αγάπη μου.
Χρόνια σου πολλά, καλά και ευτυχισμένα.

11.12.07

Ελένη & Σωτηρία



Η Ελένη ήρθε στην παρέα μας και έκανε τη ζωή μου έγχρωμη 31/03/2006.


Δεν υπάρχουν λέξεις ικανές να αποδώσουν το τι αισθάνομαι για την Ελένη.


Είμαι θεία της και νονά της.


Είναι ένα από τα δύο φώτα που λέμπουν στη ζωή μου και την κάνουν πιο όμορφη!




Η Σωτηρία ήρθε στη ζωή μας μόλις πριν 3 ώρες.

Είναι ένα μικρό θαύμα.
Της εύχομη αγάπη και ζεστασιά. Να αισθάνεται πάντα στοργή και ασφάλεια. Να την αγαπούν και να αγαπήσει με όλη τη δύναμη της καρδιάς της. Υγεία για να απολαύσει μια όμορφη και γεμάτη ζωή.
Είναι περίεργο να αισθάνεσαι πως αγαπάς κάποιον μετά από γνωριμία μόλις 5 λεπτών.
Μακάρι να είχα περισσότερη αγάπη να δώσω. :P
Είμαι τόσο περήφανη για την αδελφή μου.
Θέλει μεγάλη δύναμη να κάνεις ένα παιδί, και ακόμη μεγαλύτερη για να το μεγαλώσεις.
Τη θαυμάζω που τα καταφέρνει. Τη θαυμάζω για την αντοχή της. Μας έκανε το καλύτερο δώρο...

7.12.07

Άτιμη φτώχεια....

Απλά ήθελα να ενημερώσω πως το παλαιό, μνημειώδες, αφιερωμένο στους πελάτας όλου του κόσμου βλόγι, is up and working!
Σκέφτομαι αν έχει κανείς από εσάς πελατιακές σχέσεις, να βοηθήσει να εξυμνήσουμε το άγιο τούτο είδος.

ΕΔΩ!

Πελάαααατη μου!

4.12.07

Γκρι προς έγχρωμο

Ο Νοέμβριος ήταν μήνας γκρι.
Μεγάλες στενοχώριες άνευ λόγου και αιτίας. Απάθεια, και ελαφριά μορφή βάλτωσης. Από εκείνες τις περιόδους που όλοι σου λένε πως υπάρχουν και χειρότερα, εσύ αναρωτιέσαι αν θα μπορείς ποτέ να συγκρηθείς με τα καλύτερα, έτσι για αλλάγη. Έχοντας βαθιά γνώση, και ζώντας κάτω από πέπλο τρόμου μη σε χτυπήσει τραγική ειρωνία. Ξέρεις. Κλαίγεσαι γιατί σου σκίστηκε το καλσόν, και σου κόβεται το πόδι. Την γλίτωσα. Αλλά έκλεισα τα 30. Ε... You can't win them all.
Ο Δεκέμβριος από την άλλη μπήκε ωσάν την Πολυάννα σε παιδική χαρά. Ξεπεράσαμε τη γκρίνια του Νοεμβρίου. Όλα καλά. Η αδελφή μου μπηκε στον μήνα της, και είμαι έτοιμη πριν την γραμμή, να κόψω το νήμα στης δεύτερης φοράς θείας. Έχω πολύ άγχος, και η περισσότερη μου ενέργεια ξοδεύεται στο να εύχομαι να πάνε όλα καλά! Κάποια από αυτές τις μέρες, μετά από ένα αφιέρωμα στην Κέρκυρα, ένα στο Family Guy, ένα στον Μάχιμο, και ένα στην αγάπη μου(που οκ είναι το στήριγμα που απαγορεύει στο οικοδόμημα μου να γκρεμιστεί στα μούτρα μου), θα γράψω ένα αφιέρωμα στην ανιψιά μου. Είναι θεά, ότι και να πω, είναι λίγο!
Πρέπει λοιπόν μάλλον να απολογηθώ στους φανταστικούς (με όλες τις πιθανές έννοιες), και φανατικούς θαυμαστές μου. Δεν μπορούσα να γράψω καθόλου. Είχα θέματα ένα κάρο, ακόμη και προσχέδια που ετοίμαζα στη δουλειά, αλλά δεν κατάφερα να τελειώσω τίποτα. Δεν ξέρω γιατί...
Βασικά θα ήθελα να προτάξω τα στήθη μου, και να ακολουθήσω την ανώνυμη ακόμη τρομοκρατική οργάνωση του φίλου μου του ανάποδου 8, για την δικαίωση του Μπάμπη του Σφουγγαράκη.... Πρόστιμο λέει δόθηκε στο κανάλι 9, γιατί μεταδίδει στα παιδιά ομοφυλοφυλικού περιεχομένου ταρζανιές. Όταν το έμαθα λύθηκα στα γέλια. Αλλά σε κλάσματα δευτερολέπτου θυμήθηκα κάτι που μου είχαν πει μισή ώρα πριν. Βγήκε λέει η Rowling(συγγραφέας του Χάρι Πόττερ), και είπε πως ο Νταμπλντορ(σεβάσμιος μάγος διεθυντής της σχολής μαγείας στην οποία πήγαινε ο Χάρι) ήταν γκέι. Βρε μη χέσω. Περιμένω από λεπτό σε λεπτό να δω τα στρουμφάκια σε γκέι όργιο με main attraction την Στρουμφίτα να κρεμάζεται στο κέντρο της πλατείας, και τον Μπαμπαστρούμφ σε ρόλο στοματικού διδάκτωρ. Η Barbie θα ξεφύγει από την ταμπέλα της χρυσής μπίμπο, και θα του δώσει να καταλάβει στο αυτοκίνητο της Μάλιμπου, με όλα τα κορίτσια. Νέο σετάκι Barbie? Fetish Barbie, με όλα τα αξεσουάρ που κάνουν ένα κορίτσι να εκτιμά πραγματικά τις φίλες της. Η Ντόρα θα στραφεί σε τρίο με τον Μπουτς, που θα αλλάξει το όνομα του από Boots σε Butch, και την αλεπού τον κλέφτη και θα ουρλίαζει κάτω από τη γέφυρα, τα βραχάκια, τον καταρράκτη, μι στέλνεις κλέφτη, μι στέλνεις κλέφτη. Όσο για το Γουίνι, ίσως θα ήταν καλύτερα να μην συνεχίσω. Κι έτσι για να το κάνω και λίγο σοβαρό, από που κι ως που, πλέον χρειάζεται να δίνεις σεξουαλικό τύπο σε ένα χαρακτήρα παιδικής σειράς? Γιατί δεν είναι όλοι οι γνωστοί μου που έχουν αδέλφια ομόφυλα γκέι? Γιατί τα αγοράκια΄πλέον δεν κάνει να κάνουν παρέα με αγοράκια? Με ποιον θα παίξει ο μικρός Γιαννάκης δηλαδή μπάλα? Με την Ανοούλα μόλις γυρίσει από το μπαλέτο? Τι άλλο να περιμένουμε? Θα φοβόμαστε να βγούμε και στο δρόμο με παντελόνια σε λίγο. Δεν έχω πρόβλημα με το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του, έχω μεγάλο πρόβλημα όμως με τις ταμπέλες, ιδίως εκεί που δεν χρειάζονται!
Κάτω οι ταμπέλες από τιον Μπομπ Σφουγκαράκη!
Τι άλλα νέα? Είμαι με πυρετό που φεύγει, με πλήρη αφωνία λόγω λαιμού, έχω σιχαθεί τη δουλειά μου.
(για να μην ξεχνιώμαστε.. .σουρεάλ συνομίλία:
-το "κάτι τρέχει με την Μαίρη" το έχετε?
-... ναι!
-είναι εδώ?
-ναι!
-...
-να σας το φέρω?
-ε, τι περιμένεις τόση ώρα?
-ορίστε, 1,5.
-ευρώ?
-....)
Αυτα τα νέα λοιπόν. Ένα ευχαριστώ στην tzotza(ξέρει γιατί). Χαιρετισμούς mafalda! Αγαπώ πολύ την αγάπη μου γιατί μετά από τον Νοέμβρη εξορκιστή, ακόμη με αγαπάει. (άσχετο!)
Καλημέρα σας. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.

20.11.07

Βοήθεια?

Απλά το διάβασα κάπου και είπα να επαναδημοσιεύσω... Άσχημα πράγματα.. Μακάρι να παίρναμε όλοι ευθύνη για τις πράξεις μας. Ίσως να είναι τελικά πολύ δύσκολο.
Διαβάστε με.

30.10.07

Δεν έχω λόγια....


Ειλικρινά δεν έχω λόγια. Πάντα ήξερα πως είμαστε ένα σκληρό είδος, ικανό για τα καλύτερα και τα χειρότερα. Βλέποντας όμως το παρακάτω βίντεο, ειλικρινά.. απόρησα...
Σας βάζω το λινκ και όχι το βίντεο, γιατί τρέμω πως θα το ξαναδώ αν το έχω μπροστά μου. Και να σας προειδοποιήσω πως είναι ίσως το πιο φρικιαστικό πράγμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου ολόκληρη.

http://www.petatv.com/tvpopup/video.asp?video=fur_farm&Player=wm&speed=_med

Δεν κατάφερα να το τελειώσω... Αφορά "φάρμες" γούνας, και δείχνει πως κάποια τέρατα γδέρνουν ζώα χωρίς να μπούνε καν στον κόπο να τα σκοτώσουν πριν. Πάντα κρατούσα ουδέτερη θέση στο θέμα γούνας, οικολογικής, κτλπ.... Μετά από αυτό που είδα... Πραγματικά ντρέπομαι που μπορούμε και κάνουμε τέτοια πράγματα. Πόσο δύσκολο θα ήταν για τον ... δεν έχω καν λόγια να περιγράφουν τον φρικτό αυτόν άνθρωπο... για αυτόν τέλος πάντων και για τους άλλους δίπλα, ή για οποιονδήποτε να του πει να σκοτώσει πρώτα το κακόμοιρο ζώο.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω, ειλικρινα ίσως έπρεπε να κάνω το ποστ μετά από έρευνα, με περισσότερα στοιχεία, κτλπ, αλλά είναι τέτοια η φρίκη που αισθάνομαι....
Πραγματικά, ίσως να είναι καλύτερο να μην το δείτε...
Είμαι πολύ θυμωμένη.... Δεν μπορώ να σκεφτώ μία άξια τιμωρία για τους εν λόγω ανθρώπους, ή ακόμα και για μας που καταναλώνουμε προοιόντα τέτοιας βαναυσότητας...

25.10.07

Infowar - ΣΚΑΙ

Νέα εκπομπή στο ΣΚΑΙ, κάθε Τρίτη στις 23:00.
Επικαιρότητα με μουσική επένδυση σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Μία διαφορετική οπτική γωνία για ενημέρωση. Δεν βλάπτει :P Δείτε το, γιατί... δεν βαρεθήκατε μια από τα ίδια? Καιρός για άλλα, για πιο νεανική ματιά και νέο βλέμμα!


Παρουσιάζει ο Άρης Χατζηστεφάνου, ο οποίος ενώ είναι στην ηλικία μου, της γειτονιάς μου, είμασταν φίλοι στο Λύκειο, κ.ο.κ., έχει καταφέρει μέχρι τα 30 του να δουλέψει ως ανταποκριτής σε BBC, να ταξιδέψει παντού, να δει εικόνες που εμείς μόνο στη φαντασία μας περιμένουμε ή τρέμουμε να δούμε, έχει γράψει ένα βιβλίο, και έχει δική του εκπομπή. Να'ναι καλά γιατί μου αναστήλωσε την πίστη πως μπορείς να τα καταφέρεις ακόμη κι αν δεν είσαι Εκαλιώτης. Γιατί αισθάνομαι λίγο αποτυχημένη?

23.10.07

My name is Earl

You know the kind of guy who does nothing but bad things,
and then wonders why his life sucks?

Well, that was me.
Everytime something good happened to me, somethin' bad was always waitin' around the corner.
Karma.
That's when i realized i had to change
So i made a list of everything bad i've ever done and one by one i'm going to make up for my mistakes.

I'm just trying to be a better person.
My name is earl.















Νέα άποψη λοιπόν στο blog\buster. Θα σας περιγράφω/σχολιάζω/θάβω/εκθειάζω και άλλα πολλά, ταινίες, σειρές και ο,τιδήποτε είδα και θεώρησα αξιοσχολίαστο!

Θα ξεκινήσω λοιπόν αυτό το νέο κεφάλαιο με αγαπημένη σειρα!

My name is Earl.

Αμερικανάκι ρεμάλι-σκουλήκι στον πάτο της κοινωνίας βρίσκεται αντιμέτωπο με την τύχη του, όταν χάνει μέσα από τα χέρια του λαχείο-winner χιλιάδων δολαρίων. Αρχίζει να γκρινιάζει για τα κακά της μοίρας του, όταν στον δρόμο του βρίσκεται η λέξη Κάρμα. Αποδίδει όλες τις κακοτυχίες του στις κακές του πράξεις, και για ξεφορτωθεί το κακό κάρμα, βάζει πλώρη να διορθώσει όλα τα κακά του μάταιου τούτου κόσμου που εκείνος προξένησε. Και ευτυχώς για μας, είναι αρκετά.

Ατέλειωτες ώρες της πρώτης season (βασικά στην αρχή!) αναρωτήθηκα ξανά και ξανά γιατί στο καλό βλέπω αυτό το dvd. Είχε ανατριχιάσει ο σβέρκος μου από την Αμερικανιά, και τα χοντροκομμένα αστεία.
Μετά ακολούθησαν όλα τα άλλα επεισόδια.
Δεν μπορώ να ξεκινήσω καν να σας περιγράφω πόσο έχω γελάσει με τον ταλαίπωρο Ερλ, που τρέχει και δεν φτάνει να προλάβει μια τρελή bitchy σύζυγο, έναν αδελφό του, που θα έκανε για 5 τρίχρονα, φίλους, παιδιά, και προπάντων θύματα της προγούμενης προ-Κάρμα ζωής του. Ένα κάρο ευτράπελα ακολουθούν την κάθε προσπάθεια του, συν τη δυσκολία της συνήθειας.
Πώς ξεχνάει κάποιος να είναι κάφρος?
Απολαυστικές καταστάσεις και χιούμορ που οκ... αν κρίνω από την ανταπόκριση στο μαγαζί, δεν γουστάρει τελικά και πολύς κόσμος, εγώ όμως απόλαυσα και απολαμβάνω ακόμη. Και όπως και να έχει, μπορεί να μην είναι η πιο εμπνευσμένη σειρά, αλλά είναι αστεία και παίρνει τον εαυτό της όσο σοβαρά πρέπει!
Λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο imdb.

Προτενόμενο ανεπιφύλακτα!!!! (Απλά πρέπει να ξεπεράσετε τα πρώτα επεισόδια και να εγκλιματιστείτε με το ύφος της σειράς. Από εκεί και πέρα κάθε επεισόδιο είναι και λίγο πιο απολαυστικό, και όσο περνάει ο καιρός οι δημιουργοί του γράφουν με όλο και μεγαλύτερο κέφι.)

22.10.07

Ουφ.....




Είπα κι εγώ να ξαναφήσω το συγγραφικό μου ταλέντο να ξεδιπλωθεί. Είπα να αποτινάξω τη μαυρίλα του προηγούμενου βλογιού μου και να γίνω η Πολυάννα με νέο σχεδιασμό, κάτι σα Ρόμποκοπ/Αρναούτογλου δηλαδίς. Αντ'αυτού, με βλέπω να τραγουδάω φάλτσα στα ξενυχτάδικα, γιατί τέτοιες ώρες ούτε η Βανδή δεν τις κάνει. Έρχονται στο σπίτι και με ρωτάνε τι έπαθα και είμαι ξύπνια 6 η ώρα το πρωί, κι εγώ τι πρέπει να απαντήσω? Ερωτεύομαι πάλι το Photoshop? Τέλος πάντων, καλώς σας βρήκα πάλι, έχω σκεφτεί μπόλικα πραγματάκι να γράψω, και δεν είμαι σίγουρη για τίποτα, όπως πάντα άλλωστε:P Σας στέλνω τη φάτσα μου με πειραματισμούς γραφιστικούς, αν και κόπια από έμπνευση άλλου, και μάτια από πρόσωπο άλλης! Καλά μου ξενύχτια!

21.10.07

Αμ πώς?!

Δυο πράγματα είναι άπειρα.
Το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα.
Και για το σύμπαν δεν είμαι και τόσο σίγουρη.

(Κλέμμένο, αλλά καλό)

Επανήλθα, ναι?

7.9.07

Κούραση...

Η λειτουργιά του παρόντος βλογιού αναστέλεται.
Κουράστηκα, είμαι πολύ θλιμμένη για να γράψω, είμαι πολύ νευριασμένη για να ασχοληθώ.
Ξέρω ότι θρήνος και οδύνη θα χτυπήσουν την πόρτα σας με αυτά τα θλιβερά νέα, αλλά ξέρω πως θα επιβιώσετε.

Προτιμώ τελικά να σχολιάζω παρά να γράφω... Και διασκεδάζω περισσότερο όταν γράφω πράγματα χαρούμενα.... Όπως και να έχει... Ίσως αφοσιωθώ στο άλλο μου βλόγι που απέχει από προσωπικές εμπειρίες..

Τι ψώνιο είμαι θεε μου...

Τέλος πάντων προσωρινή η κατάσταση, θα επανέλθω δριμύτερη. Ξέρετε εσείς!

6.9.07

Κουράστηκες? Μπορεί...

Πάγος. Ανεπιθύμητος. Ντροπή.
Κενό.
Εκείνη και η υπερβολή της αντικρυστά σε καρέκλες από ψυχρό μάρμαρο. Οι ευθύνες στους ώμους της κυρτώνουν την πλάτη της σε μια μίζερη καμπούρα. Φοβάται, όχι... τρέμει το κενό που αισθάνεται.
Τρέμει την αγάπη που της κλείνει πονηρά το μάτι καθησυχάζοντας την πως όλα θα φτιάξουν, και εκείνη δεν την πιστεύει.

Πόνος. Απορία.
Για τις αντοχές του άλλου.
Για τις δικές της. Πόσο ακόμα?
Πρέπει να αλλάξει.

-Μη στενοχωριέσαι. Σ'αγαπώ. Μην ανησυχείς.
-Είναι στη φύση μου...

Μια φύση αλόκοτη. Γυναικεία όσο και αν το αποφεύγει. Ανασφάλεια. Εγωισμός. Ποιος βλέπει μόνο τα λάθη τα δικά του και όχι των άλλων; Και φόβος......
είναι τα λάθη μόνο δικά της;...
Και αν ναι, έχει σημασία?Πόσους συμβιβασμούς είναι πρόθυμος να κάνει;... Στο μυαλό σχέσεις ουτοπικές. Πόσους συμβιβασμούς προτίθεται να κάνει εκείνη? Και πως η αγάπη της δεν θα τον σκλαβώσει αν έχει απλά συμβιβαστεί? Και πως θα είναι σίγουρη για την αγάπη της αν το κτήνος που κρύβει μέσα της μετά από απανωτές οπισθοχωρήσεις έχει χωθεί σε μία γωνίτσα του μυαλού της και καραδοκεί για εκδίκηση? Και αν λένε για αγάπη από συνήθεια? Δεν έχει αγαπήσει πριν, δεν μπορεί να το συνηθίσει έτσι απλά. Εκείνης η ζωή κρέμεται από το χαμόγελο του. Πόσο δίκαιο είναι να φορτώνεις κάποιον με την ευτυχία σου? ....Η δική του ζωή μόλις αρχίζει. Εκείνη ξέρει. Ποτέ δεν υπήρξε πιο ευτυχισμένη. Με κανέναν. Εκτός από εκείνες τις στιγμές. Θα ήθελε να μπορεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Πόση δυστυχία να μην μπορείς να κάνεις κάποιον ευτυχισμένο..... Τα μάτια της έχουν πια πρηστεί από το κλάμα. Δάκρυα που τα αισθάνεται να πηγάζουν από το κέντρο της ύπαρξης της. Είναι βασανιστική η σκέψη. Θα ήθελε να μπορούσε να μην σκέφτεται. Αυτό την βάζει πάντα σε μπελάδες. Θέλει να μείνει μόνη της. Χωρίς κανέναν. Να μην μπορεί να βασανίσει κανέναν με τα προβλήματα, τα χρέη, τα άγχη, τις γκρίνιες. Το κεφάλι της έρμαιο πλέον της αδυναμίας της. Πέρασαν ώρες. Και όμως τα δάκρυα δεν σταμάτησαν. Νοιώθει σαν να κόπηκε ένα κομμάτι της καρδιάς της και αιμορραγεί. Μάλλον το τέλος δεν είναι αυτό. Αλλά.... Το "μπορεί" αντηχεί επαναλαμβανόμενο στο μυαλό της....Ίσως έχει έφεση στο δράμα... Ίσως φταίει ότι βιώνει τα πάντα συναισθηματικά... Ίσως φταίει πως είναι εκδηλωτική και ο φόβος δεν θα σταθεί στον γρήγορο κτύπο της καρδιάς, αλλά θα σκιάσει το βλέμμα της... Ίσως φταίει τελικά για όλα....

Τι κρίμα... Να σταθεί σε εγωισμούς... Να μην μπορεί να του φωνάξει να κόψουν τις μαλακίες και να αρκεστούν στο ότι αγαπιούνται. Τι κρίμα να γίνεται η ίδια ο χειρότερος εφιάλτης της... Τι κρίμα να ζει με αυτή την ευθύνη.... Έχει πλέον μουσκέψει το νυχτικό από το κλάμα. Άσκοπο. Τα μάτια της τσούζουν. Και πονάει η καρδιά της. Το κεφάλι της πλέον κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Πρέπει να ηρεμήσει. Πρέπει να αφήσει την καρδιά της να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς. Είναι δυνατή στην τελική. Ξέρει να επιβιώνει. Έχει βιώσει χειρότερα. Έχει υποστεί απόρριψη, βία, ξύλο, εξαναγκασμό, έχει υποστεί την αμφισβήτηση του ίδιου της του εαυτού όταν όλα είχαν πάει στον διάολο. Ναι. Ξέρει. Έχει μάθει πλέον. Τώρα είναι διαφορετικά. Αλλά ακόμα και αν πλέον δάκρυα φυλαγμένα ξεσπούν, ξέρει πως να τα κάνει να σταματήσουν αν χρειαστεί. Το είχε ξανακάνει. Δεν της αρέσει. Ξέρει πως αύριο όλα θα είναι καλύτερα. Εκτός από τους κύκλους κάτω από τα μάτια και τον λυτρωτικό πονοκέφαλο που θα της απαγορεύει την σκέψη. Είχε να κλάψει 8 χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο δεν μπορεί να σταματήσει. Το βρίσκει λυτρωτικό να μπορεί να κλάψει. Να μην ντρέπεται γιατί είναι άνθρωπος με αδυναμίες και συγκινήσεις. Τα δάκρυα δεν θα στερεύουν ποτέ. Είχε μάθει όμως να τα συγκρατεί. Είχε μάθει να είναι πέτρα, και βράχος. Και τώρα αισθάνεται σαν βότσαλο έρμαιο στο κύμα που έρχεται.... Τα δάκρυα ελαττώνουν τώρα που το μαξιλάρι νωπό πλέον βολεύεται κάτω από το καταραμένο κεφάλι της. Δεν μπορεί να κοιμηθεί. Αλλά θα ξαπλώσει. Θα χαζεύει το κενό μέχρι να την λυπηθεί ο Μορφέας και την συντροφεύσει. Ούτως ή άλλως...
αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα... ή όχι;

30.8.07

Kung Flakes

"... και όλα αυτά γιατί το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας.
Δυστυχώς κυριακάτικα δεν μπορούμε να βρούμε πουθενά γάλα και αυτό που θα γίνει το πρωί είναι αναπόφευκτο...

Παράκληση.. Αφήστε να κατέβει και δείτε μετά γιατί κολάει το αφιλότιμο..



Για να δείτε πως κάποιοι περνάνε αγαπημένα στις διακοπές τους. Κάποια στιγμή ίσως αξιωθώ να σας πω και άλλα απο τις φετινές διακοπές μου στην Κέρκυρα με το αγάπη μου...

11.7.07

Ο.Σ.Ε.(Όσοι στραβοί εισέλθετε)

"Η οδύσσεια ενός ξενιτεμένου" ή "Είπα να γυρίσω, αλλά το ξανασκέφτηκα"

Σαν βγεις στον πηγεμό για την Αθήνα να έυχεσαι να'ναι βραχύς ο δρόμος, και να μην σε πιάσει στα χέρια του ο ΟΣΕ...

Οδοιπορικό 4 αναξιοπαθούντων...

Κυριακή 8 Ιουλίου 2007 (το τονίζω... 2007, και όχι 1950)

Μεσημέρι... 4 φιγούρες προχωρούν στην καυτή άσφαλτο που περιβάλλει το λιμάνι της Κερκύρας. Φορτωμένες με μπαγκάζια... Το καράβι έχει φτάσει. Η ΑΝΕΚ τους γλύτωσε από την ταλαιπωρία και άργησε μόνο κάνα μισάωρο να έρθει. Λογικά μέχρι την αναχώρηση δεν θα έχουν καθυστέρηση μεγαλύτερη της ώρας. Τυχεροί είναι.

Έχουν ξυπνήσει νωρίς το πρωί. Είναι μεσημέρι. Το αγόρι της μεγαλόσωμης μελαχροινής νυστάζει. Είχαν τσακωθεί λίγες ώρες πριν, και η ταλαιπωρία του τσακωμού ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που αγαπιούνται τους γρατζουνάει την διάθεση. Έχει ακουμπήσει το κεφάλι του στα πόδια της, και του χαιδεύει την πλάτη προσπαθώντας να του μεταδώσει το ότι αισθάνεται χαζή που τσακώνονται για ανοησίες. Ψιλόλιγνος Αιγόκερως κάθεται απέναντι τους διαβάζοντας περιοδικό με μηχανές. Ο κολλητός του. Κοντούλα καστανή έχει κουρνιάσει στη γωνία του καναπέ. Η κολλητή της.

Τετράδα κάπως κουρασμένη, κάπως νυσταγμένη... Μέσα στις επόμενες ώρες θα παίξουν μονόπολη, ταμπού, και θα φάνε τοστ. Δεν κοιμούνται, γιατί θα ξεκουραστούν στο τραίνο. (Σαρδόνιο γέλιο ακούγεται αχνά πίσω από τη φωνή της αφηγήτριας.)

Η κολλητή αποφασίζει να φύγει με το πούλμαν που έχει το καράβι και πάει Σύνταγμα. Οι υπόλοιποι έχουν εισιτήριο για τραίνο, και αποφασίζουν να τηρήσουν το πρόγραμμα. Χαιρετιούνται. Η ψηλή ελπίζει να μην ταλαιπωρηθεί η φίλη της με το πούλμαν. (Το σαρδόνιο γέλιο έχει αρχίσει να σπάει τα νεύρα της αφηγήτριας.)

Φτανουν Πάτρα. Χαιρετιούνται. Οι 4 φιγούρες που έμειναν 3, ακολουθούν τη ρότα προς ένα στέκι με κοτόπουλα, αποφασίζουν πως είναι ακόμη νωρίς(η ώρα είναι 10 περίπου, και το τραίνο για Αγίους Αναργύρους φεύγει 2:31 από το σταθμό), και κάθονται για καφέ. Η παραγγελία φτάνει λάθος, αλλά όλα διορθώνονται. Η ώρα περνάει. Κάπου εκεί περνάει και η κλαψομουνιά της ψηλής που φοβάται πως ο μικρός της δεν την αγαπάει πλέον. Ξεπερνάει την αυτολύπηση της και τον φόβο της, του σκάει φιλί και καταπίνει μια μπουκιά από τηγανιτές πατάτες μασκαρεμένες σε τυρομπεικον, από το νέο στέκι τους μετά την καφετέρια. Η ώρα είναι πλέον 1:30π.μ. Δευτέρα 9/7/7. Ξεκινούν για τον σταθμό.

Ξανθιά μαυροφορεμένη 25-30χρονη τσιγγάνικης ή παρόμοιας καταγωγής, με πρόβλημα στο πόδι, και χρονοκαθυστέρηση στην φωνή που μόνο "ουσίες" προκαλούν, φωνάζει έξω από τον σταθμό:
"έχει ηρωίνη, να τον πετάξετε έξω", και αντίστοιχες σχεδόν ασυναρτησίες, ή τέλος πάντων ατακες που το μη εκπαιδευμένο αυτί δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει. Κάθονται. Στον πίνακα φαίνεται πως όλα πάνε καλά.

Αγ.Ανάργ ......... 2:31

Περιμένουν........Στο βάθος βλέπει κατσαρίδες να κάνουν βόλτες στο πλακόστρωτο του σταθμού. Αναθεματίζει. Στην Κέρκυρα δεν έχει δει ποτέ μια κατσαρίδα. Ίσως μία. Κοιτάει πίσω στο τοίχο, και πετάγεται έντρομη όταν βλέπει μια κατσαρίδα να διαγράφει πορεία πάνω στον τοίχο πίσω από τον ώμο του κολλητού. Πετάγονται πάνω. Η κατσαρίδα εκτελείται για τα εγκλήματα της απένταντι στην ανθρωπότητα. Ξανακάθονται χωρίς να ακουμπούν πίσω.

Περιμένουν....... Κύριος ψηλός γεροδεμένος κάνει φασαρία. Πάει από την μία άκρη του σταθμού στην άλλη, μπαίνει στο γραφείο του σταθμάρχη, και ακούγονται φωνές που διακόπτουν τον νωχελικό περίπατο των κατσαρίδων. Δεν καταλαβαίνουν γιατί φωνάζει.

Περιμένουν...... Ο κύριος με τις φωνές έχει κάτσει στο διπλανό παγκάκι και σηκώνει 20ευρω επιδεικτικά στον αέρα... "Μα είναι δυνατόν να είναι πλαστό? Σου φαίνεται αυτό δηλαδή εσένα πλαστό?" Ξαφνιάζονται συνειδητοποιωντας πως αυτός ήταν ο λόγος των φωνών. Γελάνε. Λες και θα καταλάβει κοιτώντας το εικοσάρικο από χαμηλά...

Περιμένουν.....Η ξανθιά πλέον έχει μπει μέσα στον σταθμό, και συζητάει σε ακατανόητη διάλεκτο και ύφος ναρκωμανούς/τρελού/μεθυσμένου με συγχωριανό της αμόρε κομματιασμένο από ξίδια ίσως, ή από πάσης φύσεως ναρκωτικά που σέρνεται από παγκάκι σε παγκάκι. "Τώρα που θα δεις τη μάνα μου να είσαι σοβαρός...." Η ώρα είναι 2:40.

Το αγόρι της λέει, όταν φτάσει το τραίνο, να μπουν σε διαφορετικό βαγόνι από το ζευγαράκι, και εκείνη συμφωνεί.

Περιμένουν.... Τρεις και κάτι φτάνει τραίνο στην απέναντι αποβάθρα για Καλαμάτα. Φαίνεται κάπως παλιό. Μετά από λίγο φτάνει και το δικό τους τραίνο. Δύο βαγόνια. Δεν ήταν σίγουροι αν ήταν το τραίνο τους. Αυτό έλεγαν πως ήταν για Κιάτο. Αλλά δεν πάνε Κιάτο. "Θα πάρετε μετά εισιτήρια για προαστιακό" τους λέει κάποιος. Μπαίνουν στο τραίνο.

Ώπα!

Σήκωνε στην πλάτη της το τεράστιο εκδρομικό σακίδιο της και ανέβαινε τα σκαλιά όταν την πήρε η μπόχα. Σήκωσε τα μάτια προς τα πάνω και ανακάλυψε πως είχε διακτινιστεί σε άλλη ήπειρο 30 χρόνια πίσω.

Γενικά είναι πολύ αντιρατσίστρια, αλλά εκείνο το λεπτό σκέφτηκε να το κόψει. Οι θέσεις ήταν όλες κατειλημμένες σε αυτό το βαγόνι από αφρικάνους, πακιστανούς και άλλους ανθρώπους . Αυτό κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα την ενοχλούσε. Μένει στην Κυψέλη βλέπετε. Έχει συνηθίσει και συμπαθήσει αρκετούς ανθρώπους άλλων φυλών και εθνικοτήτων... Δαύτοι όμως... Πρέπει να είχαν τσακωθεί με το νερό. Με σαγιονάρες ή ξυπόλητοι αφού λόγω ώρας ήταν όλοι αραχτοί στα καθίσματα, ήταν όλοι ξαπλωμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Μπαγκάζια δεξιά και αριστερά προχειροκλεισμένα με ταινίες και χαρτόκουτα στριμωγμένα κάτω από τις θέσεις ή πάνω σε αυτές.
Η μυρωδιά ήταν δύσκολο να την περιγράψεις. Το μυαλό της ψηλής σάστισε, αν και συνήθως είναι πολύ ευφάνταστο ον. Σκέφτηκε πως έτσι πρέπει να μυρίζει ίσως ο θάλαμος 300 φαντάρων γύρω στις 4 το πρωί, μετά από ολοήμερη άσκηση, με κομμένο νερό, και αφού έχουν φάει φασολάδα για βραδυνό.
Φεύγουν για το άλλο βαγόνι. Εκείνη κοιτάει απορημένη ακόμα πίσω...

Το δεύτερο βαγόνι είναι πιο ανθρώπινο. Είναι εκείνο που του έλειπαν τα κουτιά με τις κότες και η Βουγιουκλάκη να τραγουδάει "1,2,3 χοοοοπ, το ριξα στο σορολόπ"... Τυχέρη. Η ψηλή δεν είχε πάρει σορολόπ μαζί, το ξέχασε σπίτι. Στο ένα κάθισμα είχε ξαπλώσει στις 2 θέσεις ένας γεράκος, και στις 2 απέναντι είχε θρονιαστεί και φώναζε το "ζευγαράκι". Ο καλός της ξανθιάς αποφάσισε να πάει Αθήνα και έψαχνε ψιλά για το εισιτήριο.
Τις άλλες θέσεις καταλαμβαναν ημιφυσιολογικοί χαρακτήρες, 3 σακούλες (αναρωτιέμαι αν είχαν πληρώσει εισιτήριο), 2 πιτσιρίκια που κοιμόντουσταν, και ένα κάρο(ή μάλλον 1 τραίνο) όρθιοι άνθρωποι. Τα όνειρα τους για ύπνο πήγαν για βρούβες.
Όταν δε είχε εμφανιστεί ο εισπράκτορας τους ενημέρωσε πως όντως μέχρι Κιατο θα τραβούσαν, και μετά νέο εισιτήριο για προαστιακό.
"Μα... Μέχρι Αθηνα δεν έχουμε πληρώσει?"
Οι ώμοι του πήραν την ανιούσα...

1,30 ώρα μετά βρήκαν να κάτσουν. Η νύστα είχε μετατρέψει τα μάτια της αγάπης της σε κόκκινες μουντζούρες στο πρόσωπο του. Ο κολλητός αντιμετώπιζε στωικά το θέμα. Εκείνη είχε μείνει ακόμη απορημένη. Έφτασαν με τα πολλά Κιάτο. Είχε εκνευριστεί αφάνταστα με την ξανθιά που δεν είχε βάλει γλώσσα μέσα της.

Σκονισμένο βαγόνι προαστιακού περίμενε στο σκονισμένο σταθμό. Έτρεξαν μέσα. Άλλα κιβώτια, άλλη ξυπολησιά, ίδιος κόσμος, ίδια ιδρωτίλα. Κλιματισμός, φως υγιές. Ενδιαφέρουσα αλλαγή. Εισιτήριο δεν πλήρωσαν. Όχι γιατί είχαν πληρώσει ούτως ή άλλως, απλά γιατί ήταν πρώτο δρομολόγιο και ο θάλαμος εισιτιρίων δεν ήταν ανοικτός. Κοιμήθηκε στην πλάτη της. Κοιμήθηκε κι εκείνη με τα πόδια απλωμένα πάνω στο σακίδιο της. Έφτασαν πρωι στο Ηράκλειο.
Κατέβηκαν.
Χαιρετίστηκαν.
Αποφάσισαν τον Αύγουστο να γυρίσουν με κτελ.

30.6.07

Κρίμα...



Θα καταλάβουμε άραγε ποτέ?
Μάλλον θα καταλάβουν οι επόμενες γενιές...
Απλά ελπίζω να μην είναι πολύ αργά...

28.6.07

Κέρατο


Μίλαγα σήμερα το απόγευμα με ένα φίλο. Είχαμε happy hour στο vodeo club, και είναι ώρα που σαν καλή dvdtender ακούω τα προβλήματα των πελατών, και τους πρήζω με τα δικά μου.


Μίλαγα λοιπόν όπως προείπα με ένα παληκάρι. Είχε περάσει το μεσημέρι με την κοπελιά του. Πολύ συμπαθητικό ζευγάρι. Φύγανε, και ξανάρχεται το απόγευμα με μια άλλη κοπέλα. Με κοιτάει και μου κλείνει το μάτι. Να αναφέρω ότι σαν σωστό αγοροκόριτσο, ουδέ ποτέ άρχισα την τρελή κριτική για τα κερατώματα των φίλων μου. Παρ'όλ'αυτά κάτι στην εικόνα με ενόχλησε. Έφυγε ο τύπος και μετά από ένα τεταρτό μπαίνει η κοπελιά του μέσα. Με κοίταξε χαμογελαστή, και την κοίταξα σαν τις παγωμένες τσιπούρες του maxim. Ήρθε στον πάγκο, και αρχίσαμε άλλη ψυχανάληση για το πόσο γρήγορα πηδιούνται σήμερα τα παιδιά, για το ότι έχουν χάσει το φλερτ, και την χαριτωμενιά που προλάβαμε εμείς, και διάφορα τέτοια βαρυσήμαντα.... Και γυρίζει και μου λέει.


"Ευτυχώς που εγώ έχω τον Γρηγόρη μου και με αγαπάει.. Είναι πολύ καλό παιδί, ευγενικός, γλυκός και πιστός..."


Κρατήθηκα. Ήθελα να της πω πως ο Γρηγοράκης της έρχεται στο μαγαζί κάθε βδομάδα με άλλες 3 γκόμενες. Ήθελα να της πω πως ο ίδιος ευγενικός και διακριτικός χαρακτήρας μου έχει διαφημίσει πολλάκις τα καλούδια της σε photo στο κινητό του. Θα μου πεις, καλά... εσύ κάθεσαι και βλέπεις γυμνές γκόμενες στα κινητά των πελατών? Ε! Τι να κάνω! Αν μου τις δείξουν... θα τις δω... Να της πω πως παρά τα κιλά μου και το χαβαλέ μου που με απομακρύνουν από την σφαίρα των θηλυκων Δον Ζουάν ο Γρηγοράκης της με έχει προσκαλέσει πολλές φορές να ανταλλάξουμε σωματικά υγρά. Και δεν αναφέρομαι σε μπουκαλάκια για εξετάσεις ούρων..,..

Δεν μίλησα. Και δεν θα το ανέφερα καν ούτε σε εσάς. Απλά όπως το σκεφτόμουν, με πήρε τηλέφωνο η αδελφή μου να κανονίσουμε πως θα δουλέψω την Δευτέρα (απόγευμα ταξιδεύω). Ταυτόχρονα λέω στην ίδια κοπέλα "Περίμενε να πάρω το αγόρι μου να τον ρωτήσω για τα εισιτήρια γιατί πρέεπι να απαντήσω στην αδελφή μου". Περιμένω στο κινητό, και ακούω το γνωστό μήνυμα περί συνδρομητή που έχει το τηλέφωνο του κλειστό. Λέω λοιπόν στο sister "άσε θα σε πάρω όταν μάθω, γιατί είναι κλειστό το τηλέφωνο του γιουβαρλακίου" (don't ask).

Γυρίζει λοιπον η φίλτατη και μου λέει:

Γιατί έχει κλειστό το κινητό? Που είναι?

Της απαντάω λοιπόν κι εγώ "ε... δεν ξέρω.. α! στον κολλητό του έχει πάει για καφέ"

Με κοιτάει λοιπόν η τύπισσα με ύφος χιλίων καρδιναλίων και μου λέει...


"Απαράδεκτο να έχει κλειστό το κινητό... Έχεις σκεφτεί μήπως κάνει καμιά κουτσουκέλα?"


Σιωπή.


Δεν ήξερα τι να πω... Της είπα πως του έχω εμπιστοσύνη, και πως στην τελική αν θέλει να πηδιέται δεξιά και αριστερά, εγώ δεν μπορώ να τον εμποδίσω....


Εμεινε εβρόντητη, μου είπε γεια σιγά σιγά και έφυγε...


Δεν ξέρω ποσο ειλικρινής ήμουν. Ήθελα να τη βρίσω και να της πω πως επειδή είναι έτσι καχύποτπη ο άλλος της έχει κάνει σαν τον Ρουντολφ. Η αλήθεια είναι πως τρέμουν τα πόδια μου μόνο και στην ιδέα. Αλλά του έχω εξηγήσει, πως αν κάνει ποτέ κάτι, δεν θέλω να είναι φανερό, απλά για να μην έχω πάνω από την πίκρα μου και την κατακρεούργηση της αξιοπρέπειας μου.

Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Ανησυχώ μην τον καταπιέζω, μην τον πρήζω, ανησυχώ μήπως τον κάνω να με βαριέται όταν τον παίρνω τηλέφωνο για να τον ακούσω απλά χωρίς να έχω κάτι να του πω... Δεν μπορώ να ανησυχώ όμως και για το αν μια από τις μέρες που ξημερωνουν δει καμία στο δρόμο και του γυαλίσει. Ανησυχώ μήπως ερωτευτεί άλλη, και όχι μήπως την πηδήξει. Λεπτές γραμμές. Χτύπησα shutdown στο μαγαζί. Έσβησαν και τα φώτα για 10 λεπτά, και έμεινα μόνη μέσα στη σιωπή και στο σκοτάδι να αναρωτιέμαι... Τι από αυτά πιστεύω όντως.. Πως θα αντιδράσω αν γίνει κάτι.... Θα τον αγαπω όπως πριν? Θα με αγαπάει? Μαζί με το φως σιγά σιγά έσβησε και η σκέψη μου, και αποφάσισα πως θα αναρωτιέμαι μόνο για το πόσες φορές την ημέρα μπορώ να ακούσω πως με αγαπάει...Τα υπόλοιπα δεν είναι δική μου απόφαση.....





25.6.07

:Dmmmmmmmmmmmm





Never knew I could feel like this


Like I've never seen the sky before


Want to vanish inside your kiss


Everyday I love you more and more


Listen to my heart, can you hear it sings


Telling me to give you everything


Seasons may change winter to spring


But I love you until the end of time





Suddenly the world seems such a perfect place


Suddenly it moves with such a perfect grace


Suddenly my life doesn't seem such a waste


It all revolves around you


And there's no mountain too high no river too wide


Sing out this song and I'll be there by your side


Storm clouds may gather and stars may collide


But I love you until the end of time







Για την έμπνευση μου, το πρωινό χαμόγελο μου, την ανησυχία μου, την ζωή μου...

Για το γέλιο μου, το δάκρυ μου, για την "στενοχώρια" μου, την ελπίδα μου, την ευτυχία μου.

Για την τύχη μου, που μου χαμογέλασε ίσως μία φορά, αλλά ζωγράφισε τη μέρα μου με χρώματα γιορτινά όταν το πήρε απόφαση.



Γιτί με κάνεις ευτυχισμένη, και γιατί η αγάπη σου μου έδωσε νόημα. Γιατί ακόμα κι αν είναι δύσκολα, όλα θα πάνε καλά.

Γιατί με κάνεις να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Σ'αγαπώ.

19.6.07

Γιατί το κοτόπουλο πέρασε τον δρόμο? Παρτ 2 :P



Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Και στα αγγλικά :P

Douglas Adams:
42

Nietzsche:
Because if you gaze too long across the Road, the Road gazes also across you.

Albert Einstein:
Whether the chicken crossed the road or the road crossed the chicken depends upon your frame of reference.

Buddha:
If you ask this question, you deny your own chicken-nature.

Ernest Hemingway:
To die. In the rain.

Pyrrho the Skeptic:
What road?

The Sphinx:
You tell me.

Henry David Thoreau:
To live deliberately ... and suck all the marrow out of life.

The Godfather:
I didn't want its mother to see it like that.

Othello:
Jealousy.

Oscar Wilde:
Why, indeed? One's social engagements whilst in town ought never expose one to such barbarous inconvenience - although, perhaps, if one must cross a road, one may do far worse than to cross it as the chicken in question.

Hamlet:
That is not the question.

George W. Bush:
Look, it's tough crossin' the road. The chicken knows it's tough. The American people have got to understand that I know the chicken knows it's tough. I read the report. But the chicken's on the march. And it will get the job done .

Cast of Lost:
Jack Sheppard: I don't know, maybe the chicken was just moving in that direction. Why does it have to mean anything that it crossed the road?
John Locke: The Island demanded that the chicken cross at that moment.
Sawyer: Why are you so interested in the damn chicken, Colonel Sanders? Tired of mangos? Sayid, calmly: I know more about chickens and the use of them crossing roads than I care to remember. I don't know what is more disturbing. The fact that that chicken has crossed the road, or that it has only three toes.
Early Shannon: Ohmygod Boone, why should we care if the chicken crossed the road or not? It has nothing to do with us.
Hugo "Hurley" Reyes: Dude, did you see a chicken come this way?

Coldplay:
The chicken crossed the road for you and everything you did. And the chicken was all yellow.

Mythbusters:
If you fire a frozen chicken out of a cannon; not only will it cross a road, it could be a lethal projectile.

J.R.R. Tolkien:
The Road goes ever on and on. It can be dangerous to step out into it, for the Road that starts at your front door leads to Rivendell and wilder places, and you can easily be swept away. If you are a chicken, it can lead to BBQ.

Philip K. Dick:
"What chicken? What road? Neither of them are real. "Neither are you."

Morpheus:
Neo, there is no chicken.

Jessica Simpson:
Why would he be one a road, I thought chickens lived in the ocean?

Homer Simpson:
There was free beer on the other side of the road.

Shakespeare:
To cross or not to cross, that is the question.
Gandhi:
All chickens should peacefully resist by crossing the road.

Ξέρω, δεν είναι τόσο πετυχημένα, αλλά η προσπάθεια μετράει.

Ουφ...guys, μεγάλη ταλαιπωρία ο τελευταίος μήνας. Κούραση, γιατροί, αφραγκιές τρελές..Που διάθεση για Blogging... Μόνο comments στον maxim έκανα:P
Το μόνο που με σώζει είναι η αγάπη μου που την έπρηξα και αυτόν τον καιρό! Αλλά είναι άντρας με υπομονή και μ'αγαπάει μάλλον ο βλάκας(κι εγώ:P)
Τέλος πάντων.. Σε κάνα δυο βδομάδες θα πεταχτώ για 5 μέρες Κέρκυρα και ανυπομονω...... Πως και πως περιμένω!!!

Α! Και ατάκα φίλης μου για την οποία έλιωσα στα γέλια!!!
Πήγε σε γάμο, και της λένε αν θα τραβήξει καμιά φωτο. Της δίνει λοιπόν ο γαμπρος την ψηφιακή του! Πατούσε το ζοομ ιν λοιπόν και δεν δούλευε. Αντιθέτως κάθε φορά που πατούσε το κουμπακι έλεγε στην οθονούλα "Πλησιάστε το θέμα σας"
(Αυτόματο ζοομ και όλα τα λεφτά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

14.5.07

Γιατί το κοτόπουλο πέρασε τον δρόμο? Παρτ 1 :P


Γιατί το κοτόπουλο πέρασε το δρόμο?


Πλάτωνας:

Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται η αλήθεια.


Αριστοτέλης:

Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους


Γαλιλαίος:

Και όμως τον διέσχισε...


Καρτέσιος:

Για να πάει στην απέναντι πλευρά.


Μακιαβέλι:

Ο Σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα Μέσα, όποια κι αν είναι αυτά.


Κάρολος Μαρξ:

Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο.


Δαρβίνος:

Τα κοτόπουλα, στο πέρασμα των αιώνων, επιλέχτηκαν από την φύση με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.


Φρόυντ:

Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέεστε από σύνδρομο ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητα σας είναι αφόρητα καταπιεσμένη.


Μάρτιν Λούθερ Κινγκ:

Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.


Γιούρι Γκαγκάριν:

Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν είχε πάει πριν.


Κώστας Σημίτης:

Το κοτόπουλο δεν διέσχισε όλο το δρόμο, αλλά μετά τις εκλογές η κυβέρνηση μας θα κάνει ότι είναι δυνατό για να ολοκληρωθεί η διάσχιση.


Μπιλ Κλίντον:

Ορκίζομαι στο Σύνταγμα και στις Αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών ότι δεν είχα καμία σχέση με το κοτόπουλο αυτό.


Μπιλ Γκέιτς:

Είμαστε στην ευχάριστη θέση μα σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο "ΚΟΤoffice 2004", που δεν διασχίζει μόνο τον δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει, κτλπ, μόνο για 1000 euro με φοιτητική έκπτωση.


Ένας πωλητής της IBM:

Προτείνουμε την εγκατάσταση ενός ψηφιακού συστήματος που να επιτρέπει στα κοτόπουλα να διασχίζουν τους δρόμους. Ένα δίκτυο 5 τερματικών συνδεδεμένων στη σειρά και εφοδιασμένων με Γιου Πι Ες, συνολικής μνήμης 600 γιγαμπάιτς και ταχύτητα 5000 Μεγαχέρτζ θα είναι η καλύτερη λύση για τη διάσχιση των δρόμων. Η λειτουργιά της εγκατάστασης ααιτεί μια συνεχή υποστήριξη, ήτοι 36 ανθρωποέτη (κόστος 3000 euro την ημέρα πλέον ΠΑ)


Ένας πωλητής στην Στουρνάρη:

Το ότι το κοτόπουλο πέρασε τον δρόμο είναι αποτέλεσμα προφανώς κάποιου δικού σας λάθους χειρισμού. Παρ'όλ'αυτά. αν πείσετε το κοτόπουλο να γυρίσει στην δική σας πλευρά του δρόμου η εταιρία μας θα σας δώσει ένα καινούριο κοτόπουλο που δεν θα περνάει δρόμους. Φυσικά αφού το στείλει για έλεγχο στα κεντρικά στην Αργεντινή. Η εταιρία μας υπηρετεί τον Έλληνμα καταναλωτή εδώ και 20 χρόνια. Το κοτόπουλο σας αποτελεί μια μεμονωμένη περίπτωση για της οποία δεν φταίμε.

10.5.07

Children




Με έχει φάει εδώ και μέρες η αγωνία.. Τι να γράψω? Έχω μια απίστευτη όρεξη στο μυαλό μου για σενάρια τρελά.. Το σώμα απρόθυμο...



Για να ικανοποιήσω τις αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις, άρχισα να δουλεύω 11ωρα. Έχω να πάρω ρεπό 3 βδομάδες, και αν τύχει και σχολάσω 8 το βράδυ I thank my lucky star...



Στο μαγαζί έχω δουλειά. Και σε ένα νέο πνεύμα ανακαίνησης και ανακατατάξεων έχω κουβαλήσει τα μισά έπιπλα του μαγαζιού. Αναρωτιέμαι πότε θα σπάσει σαν κλαράκι του χειμώνα η σπονδυλική μου στήλη.



Τα πόδια μου έχουν διπλασιαστεί σε μέγεθος, και πονάνε σχεδόν ανυπόφορα.



Ο φρονιμήτης μου αποφάσισε να μου υπενθυμίσει την ύπαρξη του. Δεν το βρήκα πολύ ευγενικό εκ μέρους του.



Κι εμένα ο πισινός μου θέλει μπλογκ. Κουβαλάω τραπέζια και ταινίες στο μαγαζί, και στο μυαλό μου γυρνάνε σαν σβούρα ιστοριούλες και φωτογραφίες, και πράγματα που πάντα λέω πως θέλω να γράψω, αλλά ποτέ δεν το κάνω. Ευτύχως που έχω και την αγάπη μου να μου χαιδεύει τα πόδια να να μου λέει "υπομονή αγάπη μου, όλα θα περάσουν". Είμαι πολύ πιο τυχερή από άλλους...

Για αυτό αφού γκρίνιαξα αρκετά θα σχολιάσω κάτι που άφησα ασχολίαστo, και που σήμερα ένα συγκεκριμένο περιστατικό triggered στο κεφάλι μου!





Η φωτογραφία της unisef που είδες ίσως σε προγούμενο ποστ, με απασχολούσε εδώ και ένα μήνα περίπου. Δεν αξιώθηκα να γράψω κάτι, απλά κότσαρα την φωτογραφία σκέτη. Θα μου πεις, μια εικόνα χίλιες λέξεις.. Βλακείες. Ήθελα να πω πράγματα.



Ήθελα να πω πόσο σημαντική είναι η οικογένεια για ένα παιδι. Να είναι το περιβάλλον του ισορροπημένο. Και δεν θα μιλήσω για περιπτώσεις με σεξουαλικά προβλήματα, ή για παιδιά που βρίσκονται στα φανάρια, ή 5 μέτρα κάτω από το έδαφος ή για αυτά που δεν έχουν γνωρίσει γονείς ή για αυτά που πεινάνε. Δεν είμαι άξια να μιλήσω για αυτά. Ελπίζω απλά πως ο καλός θεούλης, ή όποιος τέλος πάντων, κάποια στιγμή θα τα δικαιώσει, ή όσο χαζό κι αν ακούγεται, θα εκδικηθεί αυτούς τους ανθρώπους που βλάπτουν μικρά παιδια.



Ήθελα να εστιάσω στα μικρότερα προβλήματα. Σε αυτά που δεν φαίνονται. Σε αυτά που σε κάνουν 30 χρόνια μετά να αναρωτιέσαι γιατί δεν αισθάνεσαι φυλιολογικός. Η μη φανερή βία είναι καμιά φορά εξίσου δύσκολη με την φανερή, και μπορεί να πονάει εξίσου ή ίσως και περισσότερο.



Νομίζω πως κάποιοι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι να γίνουν γονείς. Θα έπρεπε να τους απαγορευτεί δια νόμου. Θα έπρεπε να μπορεί να αναγνωριστεί στα γονίδια, σαν μιας μορφής εκφυλισμός. Θα έπρεπε μόνο οι κατάλληλοι, ή έστω αυτοί με τις προυποθέσεις να γίνουν κατάλληλοι να μπορούν να αναπαράγονται. Φασιστικό? Ίσως...



Γιατί όμως ένας πατέρας να πιάνει από τα αυτιά την τρίχρονη κόρη του και να της χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο? Ή γιατί να την πιάνει από την μέση και να την πετάει με δύναμη στο ξύλο της κούνιας της? Γιατί να ταίζει τα παιδιά του 2 χρόνια μόνο με τραχανά και με κόκκαλα από τις μπριζόλες που καταναλώνει? Γιατί ένα κορίτσι 5 χρόνων να αναγκάζεται να κυκλοφορεί με ξυρισμένο κεφάλι γιατί έκανε λάθος στην προπαίδεια? Γιατί όλα αυτά να συμβαίνουν σε ένα καθημερινό νοικοκυριό και κανένας να μην κάνει κάτι για αυτό? Γιατί σου λέει ο άλλος από την στιγμή που δεν του σπάει τίποτα ή δεν το βιάζει με την politically correct έννοια του όρου, δεν γίνεται κάτι. Θα το ξεπεράσει.



Κάποια πράγματα το μυαλό του ανθρώπου δεν τα ξεπερνάει ποτέ. Κάποια πράγματα γίνονται απωθημένα. Κάποιες εμπειρίες σκαλώνουν στα δίχτυα του μυαλού μας και δεν τα ξεπερνάμε ποτέ όσο και αν το θέλουμε. Και κάποια στιγμή ανακαλύπτεις πως φοβάσαι ακόμα και να σε αγγίξει κάποιος. Λες πως σου περιορίζει τον προσωπικό σου χώρο, και πως θες αέρα, αλλά στην πραγματικότητα φοβάσαι. Και φτάνεις να μην παραδέχεσαι τα στραβά, γιατί σου έχουν συμβεί χειρότερα. Να μην μιλάς όταν ο γκόμενος σου πρακτικά σε βιάζει, ή σου ρίχνει καμιά μπουνίτσα. Έλα μωρέ, είχε πιει κάτι παραπάνω. Και σιγά σιγά γίνεσαι το ρετάλι που βλέπουμε στις ταινίες. Η γραφική γκομενίτσα που ανέχεται πράγματα, και όλοι την κράζουν γιατί δεν μιλάει. Και εσύ απλά φοβάσαι. Γιατί η αυτοεκτίμηση σου έχει κάνει φτερά. Γιατί μεγάλο κομμάτι αυτού που θα ήταν η αξιοπρέπεια σου έχει κατάγματα από το ξύλο. Γιατί κανένας δεν έκανε τον κόπο να σου εξηγησει πως δεν έφταιγες εσύ που έτρωγες ξύλο.



Και μια ωραία πρωία, ένα τρυφερό χάδι που παραδόξως ανέχεσαι σου θυμίζει πως ίσως αξίζεις κάτι παραπάνω. Πως ίσως αδικείς τον εαυτό σου. Πως δεν φταις εσύ. Και ίσως αν ανεχτεί τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ σου, σιγά σιγά θα τα ξεπεράσεις κι εσύ, και θα ανοιχτείς, και θα φτάσεις πιο κοντά σε ότι μοιάζει με φυσιολογικό άνθρωπο. Και αυτό ΑΝ είσαι αρκετά τυχερός. Για κάποιους δεν έρχεται ποτέ αυτή την στιγμή, ή δεν την αφήνουν να έρθει.



Υπάρχουν και άλλα προβλήματα. Με πονάει, και δεν μπορώ να αναφέρω περισσότερα. Τα έχω δει να συμβαίνουν. Ξέρω πως υπάρχουν και χειρότερα, αλλά δεν μπορώ να τα αναφέρω όλα. Ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι όμως, που θα λάτρευαν ένα παιδί και ο θεός δεν τους αξιώνει με ένα. Δεν είναι αδικία?



Ελπίζω πως δεν έγινα πολύ μελοδραματική, και ελπίζω πως δεν θα με κακολογήσεις που δεν μιλάω για τα παιδιά που είχαν χειρότερη τύχη. Ξέρω πως υπάρχουν, και τα πονάω. Αλλά μιλάμε πάντα για τα πιο κοντινά μας, ναι?



Εσείς που έχετε παιδιά βοηθείστε τα. Τίποτα δεν ανήκει στην κατηγορία "έλα μωρέ, δεν πειράζει". Εσείς διαμορφώνετε τα παιδιά σας, εσείς τα κάνετε να νοιώθουν ασφάλεια για να σταθούν στα πόδια τους, εσείς τους δίνετε τα εφόδια για να βγουν εκεί έξω. Σε αυτό το χάος. Δώστε τους όσα περισσότερα μπορείτε. Τα παιδιά θυμούνται....



Και σε αυτούς που τα ίδια παιδιά θα βρεθούν σαν ενήλικες στο δρόμο τους, λίγη υπομονή. Και το διαμάντι στην αρχή είναι άγριο. Με υπομονή λάμπει.



Σε αυτούς που ήδη έχουν σταθεί δίπλα τους με υπομονή και αγάπη, ένα ευχαριστώ.







Και για τέλος ένα σχεδόν άσχετο κείμενο, που πολλοί θα ξέρετε. Δεν είναι περί ακριβώς ιδίου θέματος ίσως απ'έξω απ'έξω, αλλά έρχεται στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι παιδιά.



And a woman who held a babe against her bosom said, "Speak to us of Children."
And he said:

Your children are not your children.

They are the sons and daughters of Life's longing for itself.

They come through you but not from you,

And though they are with you, yet they belong not to you.

You may give them your love but not your thoughts.

For they have their own thoughts.

You may house their bodies but not their souls,

For their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your
dreams.

You may strive to be like them, but seek not to make them like you.

For life goes not backward nor tarries with yesterday.

You are the bows from which your children as living arrows are sent forth.

The archer sees the mark upon the path of the infinite, and He bends you with His might that His arrows may go swift and far.

Let your bending in the archer's hand be for gladness;

For even as he loves the arrow that flies, so He loves also the bow that is stable.



Kahlil Gibran

"The Prophet"





9.5.07

Συνέντευξη

Η synas μου πέταξε μπαλάκι, και θεωρώ βαθύτατη υποχρέωση μου να απαντήσω. Πήρα συνέντευξη από τον εαυτό μου λοιπόν, και σας την παρουσιάζω (όσοι δεν έχουν ιντερνετ, θα την βρουν και στο nitro ιουνίου)

Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Να με έχει αγκαλιά
Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το ξυπνητήρι
Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Βλέποντας με την αγάπη μου happy feet
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Που να αρχίσω, που να τελειώσω... Πιστή νομίζω είναι το πιο απαράβατο σε όλες μου τις σχέσεις, ερωτικές/φιλικές. + δεύτερο πως ό,τι αισθάνομαι φαίνεται, καλό ή κακό+χάχανο+παράπονο++++++++ πολλά πολλά άλλα.. δεν μπορώ να ξεχωρίσω το βασικό συστατικό!
Το βασικό ελάττωμά σας;
Όλα τα παραπάνω + τα νεύρα μου που προσπαθώ μανιωδώς να συγκρατήσω..
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Των παιδιών
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Δύσκολο....Ειλικρινά δεν ξέρω...
Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ. (Δεν μπορώ να δώσω τόση έμφαση όση θέλω σε αυτό)
Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Στην Ρώμη με την αγάπη μου, και ένας σωρός άλλα που περιμένω να έρθουν.
Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Coehlo, Stephen King, Clive Barker, Tolkien, Christie, Philip Dick... (τα πιο μαζικής κατανάλωσης, μην αρχίσω με Καστανέντα.. χιχι)
Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Την ειλικρίνεια.. Ακόμα και αν είναι για κάτι κακό. Το κακό μπορεί να το ξεπεράσω, το ψέμα όμως όχι. Θίγεται η αξιοπρέπεια μου νομίζω.
και σε μια γυναίκα;
Η έλλειψη κατινιάς, η μαγκιά, και η εξυπνάδα.
Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Beethoven, Verdi στα καλά... Wagner στις επαναστάσεις μου.. Α! Και για να μην ξεχνιόμαστε... Η αγάπη μου. Κανονικά, και μεταφορικά.
Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Το φιλαράκι κλασσικά σταθερό στο πέρασμα του χρόνου, το not what you see από savatage, και τελευταία το summer wine
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
στις όχθες του ποταμού πιέδρα κάθισα και έκλαψα του coehlo, και ο άρχοντας των δαχτυλιδιών
Η ταινία που σας σημάδεψε;
πφ....άντε να ξεκινήσω. Πιο μακροχρόνια επίδραση πάνω μου νομίζω πως κατέχει το Dead Poet's Society. Δεύτερο σοκ, oldboy. Forrest Gump. Lion King. Η λάμψη. Βασικά τι λέω τώρα? Έχω κλάψει, γελάσει, προβληματιστεί, διασκεδάσει, νευριάσει με εκατοντάδες βιβλιά και ταινίες. Μου είναι αδύνατο να διαλέξω. Ήδη μετανοιώνω τα βιβλιά. Σκέφτηκα και άλλα. Αλλά πρώτες αντιδράσεις μετράνε, ναι?
Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Νταλι.-
Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μαύρο/μπορντώ. Και τα δύο το ίδιο, αδυνατώ να τα ξεχωρίσω.
Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το ότι δεν έχω σκοτώσει άνθρωπο ακόμα. Το ότι ακόμα πιστεύω στους ανθρώπους. Το ότι έχω κρατήσει κάποιους ανθρώπους στη ζωή μου. Το ότι συνεχίζω να με εκτιμώ ακόμα και στα χειρότερα μου.
Το αγαπημένο σας ποτό;
Coca cola light με μπόλικα παγάκια και 2 ολόκληρες ζουμερές φέτες λεμόνι.
ή vodka martini για τις πιο δύσκολες ώρες (δεν με νοιάζει χτυπημένο ή ανακατεμένο... το ίδιο μου κάνει)
ή μπύρα κόκκινη/μαύρη ή κάνα κρασάκι... Γενικά δεν πολυπίνω.

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που δεν μπορώ να αποφασίσω και να απαντήσω μόνο ένα πράγμα σε κάθε ερώτηση. Μετανοιώνω που δεν έχω αξιοποιήσει κάποιες ευκαιρίες στον επαγγελματικό τομέα, και που έχω κακοδιαχειριστεί τα οικονομικά μου.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Περισσότερο απεχθάνομαι εκείνες τις ώρες που έχω όλο το βάρος του κόσμου στους ώμους μου, και φέρω ευθύνη για όλα τα κακά του.
Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να παίζω επιτραπέζια
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ότι θα πεθάνω και θα κληρονομήσουν οι δικοί μου τα χρεή μου.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Δε λέω ψέμματα ποτέ. Ίσως αποκρύψω την αλήθεια. Στο τέλος με τρώνε οι τύψεις και θα την πω όμως. ... ε... ίσως δεν πω κάτι που ξέρω πως θα πληγώσει κάποιον. αλλά θα προσπαθήσω ή να το διορθώσω, ή να μάθει την αλήθεια από τον αρμόδιο.
Ποιο είναι το μότο σας;
carpe diem θα ήθελα να είναι. Νομίζω όμως πως η ειλικρινής απάντηση είναι "μου σπάσανε τα νεύρα...."
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Αγαπημένη, με οικογένεια, και γεμάτη ζωή. Επίσης αρτιμελής, χωρίς να έχω υποφέρει μακρόχρονη ασθένεια.
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Αγνωστικίστρια και μαλακίες... Καλως ήρθες...
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Είμαι πολύ κουρασμένη, πολύ ταλαιπωρημένη, θέλω πιο καλά πράγματα για την ζωή μου από αυτά που είχα συνηθίσει και με σκοτώνει που δεν μπορώ να τα αποκτήσω ακόμα, αλλά το κυριότερο πολύ πολύ ερωτευμένη, και ευτυχισμένη με την αγάπη μου.

Λοιπόν, μια που έχω ένα μπαλάκι στο χέρι, θα το πετάξω κι εγώ αλλού.

Ιάσονα, Μαφάλντα, Σπύρο Σεραφείμ, celsius33, herinna, fantamemo
Θα κοκκινήσω κι εγώ τους ευγενικούς που θα μου απάντήσουν, αφού ευχαριστήσω πρώτα την synas για την πρόσκληση :P


7.5.07

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κακία μην πεις!

Είδες ο Βάζελος; Δεν πρόλαβα να χαρώ το προηγούμενο ποστ...
Εκεί που κλείνει ένα παράθυρο, άνοιξε πόρτα τεραστίων. Μπράβο του... (Γκρρρ... το σιχαίνομαι σαν γαύρος, αλλά μπράβο τους!)