Με ένα ελαφρύ κάψιμο κάτω δεξιά. Το έτερον ήμισυ έβγαλε τη σκωληκοειδή του απόφυση 11/1. Νά'τανε η ζήλεια ψώρα...30/1, μόλις 19 μέρες αργότερα μπήκα στο χειρουργείο με οξεία σκωληκοειδήτιδα... Μα το θέλω το σκουλήκι μου.. Μη μου το παίρνετε... Και να'μαι στο προσωπικό fear factor... Τρέμω τα νοσοκομεία και τις ναρκώσεις. Αλλά επιβίωσα. Στο τσακ, αλλά τα κατάφερα. Και επειδή είμαι 1,79μμ. ζήλεια ψώρα και το σκουλήκι μου. 20εκ. Να για να μάθω. Τόση ανοία. Μου έβγαλαν τα έντερα να πάρουν φρέσκο αέρα. Τόσα χρόνια σου έχουμε χαρίσει, ούτε μια μέρα έξω δε μας έχεις βγάλει. Αμ πώς? Βγήκαν και δεν ξανάμπαιναν.. Σημαδεύτηκα.... Όχι πως θα βγαινα έξω με χαμηλοκάβαλο μπικίνι, αλλά και να'θελα με 10 εκ. σημάδι που να πάω... Χαλάλι.
Ευχαριστώ το θεό ή ό,τι υπάρχει που το αγάπη μου ξεσκουληκιάστηκε πριν απο μένα και είδα τα σημάδια και πήγα στο γιατρό. Γιατί ειδαλλως δε με έβλεπα να με προλαβαίνουν.. Επέμβαση ρουτίνας ξεκίνησε, αλλά μας τσάκισε λίγο στο τέλος.
Άσε που είχα και surreal νάρκωση. Ξύπνησα μέσα στη μέση και χάζευα στον καθρεύτη του κεντρικού φωτός την κοιλιά μου από ψηλά. Και μετά καθόμουν σε ασημοπράσινη πλαστική καρέκλα μέσα σε μαύρο δωμάτιο με άπλετο φως να σηζητάω με την Κλέα τι ώρα να ξυπνήσουμε. Να'ναι καλά το αγάπη μου και πάλι. Με είχε απειλήσει πως αν δεν ξυπνήσω θα μπει στο χειρουργείο και θα κλάσει στη μούρη μου. Και θα πει στους γιατρούς πως είναι γκόμενος μου για να ντραπώ. Και όντως το σκεφτόμουν στον ύπνο μου. Και ανυπομονούσα να ξυπνήσω για να τον ξαναδώ. Μου φτάνει αυτό. Το σωστό timing είναι το παν.
Το σκουλήκι μου δεν άντεξε αυτή την μάταιη ζωή αφού το σκουλήκι του μας άφησε χρόνους. Και θυσιάστηκε. Και εγώ βιαζόμουν να ξυπνήσω για να το κάνω μα. Μα!!
Θαυμάσια η επέμβαση, θαυμάσια και η νοσηλεία. Άτιμο ΙΚΑ. Τίποτα δεν καλύπτει. Ξεπαραδιάστηκα. Και έπαθα και κατάθλιψη λόγω της νάρκωσης. Έκλαιγα σαν την Μαρία της σιωπής 5 μέρες μετά. Με τρελά mood swings.
Πάει πέρασε! Όλα καλά! Να βρω τι θα ντυθώ τις απόκριες μένει:P
Περαστικά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου