31.1.08

Tzotza


Προσπαθούσα να γράψω ένα σχόλιο στο τελευταίο ποστ της Τζοτζα. Έγραψα ένα σεντόνι, κι ακόμη έγραφα. Οπότε.. καταλαβαίνετε...

Οι γονείς μου χώρισαν όταν εγώ ήμουν 7. Ο γάμος τους ήταν τόσο κακός και τόσο ψυχοφθόρος για εμάς, που ειλικρινά νομίζω πως το διαζύγιο τους ήταν ότι καλύτερο μου έχει συμβεί. Η μαμά μου και οι γονείς της δεν προσπάθησαν ποτέ εσκεμμένα να μας κάνουν να μισήσουμε τον πατέρα μου. Εξάλλου έγω είχα αρκετούς λόγους να τον μισώ από μόνη μου.
Παρ'ολ'αυτά, διαβάζοντας το ποστ της φιλενάδας μου, αναρωτήθηκα πόσο ψυχικό σθένος, πόση δύναμη χρειάζεται για να αντιμετωπίσεις ένα χωρισμό έχοντας 3 παιδιά. Και διατηρώντας ΄την ψυχραιμία και την εγκράτεια να μην κακολογήσεις τον πατέρα τους μπροστά τους. Ένα διαζύγιο συνήθως μας γεμίζει αν μη τι άλλο θυμό, απογοήτευση, είναι μια τρομαχτική νέα αρχή, και όταν έχεις 3 παιδιά, πρέπει να είναι τουλάχιστον πανικογενές!
Και τώρα κάθομαι και διαβάζω τις λέξεις μιας γυναίκας που 1 χρόνο μετά όχι μόνο ξεπερνάει τον χωρισμό της, όχι μόνο προσπαθεί να είναι μια καλή μαμά, αλλά προσπαθεί να μην στερήσει και τον πατερά τους από τα παιδιά της.
Και η αγαπητή Tzotza κάνει και κάτι άλλο.
Κάθε φορά που ο Διονύσης μου με ρωτάει αν τον αγαπάω, του λέω πολύ. Κάθε φορά μου με ρωτάει αν θα τον αγαπάω πάντα, του λέω πως δεν ξέρω αν θα είμαστε μαζί για πάντα, αλλά θα τον αγαπάω για πάντα. Γιατί οι στιγμές που έχω περάσει μαζί του είναι οι στιγμές της μεγαλύτερης ευτυχίας μου σε αυτή τη ζωή. Και μου εύχομαι να τα καταφέρω, γιατί οι στιγμές που ζεις με έναν άνθρωπο είναι μοναδικές. Πετώντας αυτές τις στιγμές χάνεις την εμπειρία, τον χρόνο και τις στιγμές που σε κάνουν τον άνθιρωπο που είσαι σήμερα. Είναι πολύ σύσκολο όμως....
Αισθάνομαι λοιπόν δέος μπροστά στη γυναίκα που μετά από σχεδόν 20 χρόνια μπορεί να κάθεται στον υπολογιστή της και να γράφει πως πάντα θα τον αγαπάει. Πάντα, ακόμη και αν της ράγισε την καρδιά. Την ώρα που όλοι όταν χωρίζουνε, θέλουν όπως είπε και μία μικρή τσαπερδόνα, να πετάξουν τους πρώην τους στο λάκο με τα φίδια και να σταθούν στην άκρη τραβώντας φωτογραφίες.
Ξέρω πως ο λόγος μου δεν έχει ιδιαίτερη συνοχη, και πως πηδάω από το ένα θέμα στο άλλο, αλλά τα λόγια της σε αυτό το τελευταίο της ποστ με συγκλόνισαν. Την θαυμάζω γιατί προσπαθεί να συντηρήσει την αγάπη, ακόμα κι αν δεν είναι πια μαζί, όχι μόνο για χάρη των παιδιών της. Δεν το κάνει βεβιασμένα και με το ζόρι, αλλά γιατί σέβεται την ζωή της και τις επιλογές της. Και για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι που μου΄λέει πως η γλυκια μας tzotza, είναι δυνατή, και όχι μόνο θα καταφέρει να κάνει 2 μέτρα τα παιδιά της(ή λίγο πιο κάτω:P), αλλά θα συνεχίσει να αγαπάει την ζωή της, τα μυστικά της, τα στραβά, τα ανάποδα, και τα γέλια και τις χαρές μιας μεγάλης ζωής. Και της το εύχομαι ολόψυχα.
Tzotza μου, να είσαι πάντα καλά και ευτυχισμένη, και να έχεις πάντα αυτή τη δύναμη να συγχωρείς, να αφήνεσαι, και να αγαπάς, κούκλα μου, γιατί αν και είσαι ευαίσθητη, έχεις βρει περισσότερο το νόημα από πολλούς από εμάς.

8 σχόλια:

faraona είπε...

Αυτο που κανει η Τζωτζα αγαπητη κοπελα μου ,λεγετε π ο λ ι τ ι σ μ ο ς.Η Τζωτζα διδασκει ηθος με το παραδειγμα της κι εχεις απολυτο δικιο να την αναφερεις στο μπλογκ σου με τοση αγαπη.Μπραβο και σε σενα!

Lote Alcarin είπε...

@faraona - καλω΄ς ήρθες. Ναι΄, έχεις δίκιο, αυτό ακριβώς είναι. Την αναφέρω με αγάπη, γιατί αγάπη της αξίζει. Ακούς, μυστικο?

kat. είπε...

έχουν απόλυτο δίκιο όσοι λένε οτι κάθε χωρισμός είναι σαν ένα μικρό θάνατο αλλά καμιά φορά μπορεί και να τον βιώσουμε πολύ καλά!
οχι να αισθανθούμε καλά που χωρίσαμε αλλά που πλέον θα διεκδικήσουμε άλλα πράγματα στην ζωή!
μου έχει συμβεί να χωρίσω και να μην αισθάνομαι θλίψη.. βέβαια που έχει συμβεί και να χωρίσω και να έχω πέσει στα πατώματα..

μπράβο της πάντως! μιλάμε μάλλον για κάτι παραάνω από δύναμη ψυχής!!

Ανώνυμος είπε...

"του λέω πως δεν ξέρω αν θα είμαστε μαζί για πάντα, αλλά θα τον αγαπάω για πάντα"
So true....

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Ξέρεις... μπορεί να είναι απλά τα πράγματα... και είναι απλά τα πράγματα... τον αγαπάει... Το δύσκολο -απ' ό,τι βλέπω γύρω μου- είναι να αγαπήσεις... Αν αγαπήσεις, αγαπάς... τελείωσε.

tzotza είπε...

η αληθεια ειναι πως αισθανομαι καπως αμηχανα διαβαζοντας τοσα ομορφα λογια για μενα..
νομιζω πως πραγματικα δεν το αξιζω...αλλα η αχαρηστια ειναι κατι που απεχθανομαι και γιαυτο ευχαριστω εσενα κ. μου πρωτα και τους υπολοιπους με την σειρα...

το να αγαπας πραγματικα (οπως ειπε και η synas), ειναι να βαζεις τον εγωισμο σου πολλες φορες στην ακρη..παντα θα τον αγαπω, οπως και εκεινος εμενα..ειναι απλα τα πραγματα..απλα δεν μπορουσαμε πια να βρουμε αυτην την ισοροποια που χρειαζεται να υπαρχει για δυο ανθρωπους να μεινουνε ΖΩΝΤΑΝΑ μαζι..γιατι το να ζεις απλα με καποιον επειδη 'πρεπει' ειναι σαν να ζεις μια νεκρη ζωη...
και πολλες φορες οταν αγαπας πραγματικα καποιον, πρεπει να καταλαβεις ποτε πρεπει να 'τον αφησεις'..ή να σε αφησει...δεν εχει σημασια αυτο...

ειπε η φιλη μου faraona την λεξη πολιτισμος...
ποσο μεγαλη λεξη ειναι αυτη πραγατικα..
κατι που ακουγεται τοσο αυτονοητο...
αλλα σπανια την συνανταμε στους ανθρωπους πια και μεγαλωνουμε παιδια με λαθος ιδεας και πρωτηπα..οχι ολοι φυσικα αλλα δυστηχος σε μια εποχη που το 'εγω' ειναι το επικεντρο, η λεξη πολιτισμος δεν χωραει πολυ ευκολα...
θαθελα τα παιδια μου να ειναι ατομα που εχουνε ευαισθησιες στην ζωη τους, να μη κρατανε τα ασχημα και να μη μαθουνε να μισουν..ειναι κατι που εγω δεν το εχω αισθανθει ποτε και ας πονανε πολλες φορες οι συνεπειες..δεν ειναι αυτονοητο πως ποτε δεν θα εδειχνα κακια για τον πατερα τους?το θεωρω τοσο αυτονοητο..ολα ειναι τοσο πιο ευκολα οταν αποφασιζεις με την αγαπη στην καρδια σου, οσο μελο και να ακουγεται αυτο..ειναι ομως...

νομιζω πως θα γραφω και θα γραφω γιαυτο θα το κλεισω τωρα..
δεν θελω να πλασω μια τελεια εικονα..ειναι δυσκολα να μεγαλωνεις μονη σου 3 παιδια αν και εκεινος ειναι κοντα αλλα στην ουσια, ειμαι μονη οπως και να το κανουμε..η προθεση μου δεν ητανε αυτη αλλα πολλες φορες δεν μας ερχοντε ετσι οπως τα θελουμε τα πραγματα..οφειλουμε να συνεχισουμε (αφου βεβαια κλαψουμε και κλαψουμε και κλαψουμε!!!)

η ζωη ειναι τοση ωρα οταν θες να την δεις ετσι...εκει ειναι το νοημα....και το μυστικο!!!

tzotza είπε...

μπηκε και ο φεβρουαριος...
καλο μηνα σε ολους!!!
ενας μηνας που για μενα θα ειναι δυσκολος για καποιους δικους μου λογους..
γιαυτο κ. μου, να εχεις μπολικα hankies!!!!
θα τα χρειαστω!!!!

και παλι σευχαριστω φιλεναδα μου!!!
πραγματικα...
:)

Lote Alcarin είπε...

@kat - Βασικά θα συμφωνήσω ίσως με κάτι που είπε η synas παραπάνω. Ίσως τελικά αυτό που μετά το χωρισμό εκδηλώνεται σε "μίσος" να μην ήταν ποτέ αγάπη.΄Δεν ξέρω. Πάντως πιστεύω όντως πως θέλει μεγάλη μαγκιά να φερθείς έτσι.

@empe - Ειλικρινά ετσι νομίζω. Τους ανθρώπους που αγαπώ στη ζωή μου, ακόμα κι αν με πικράνουν και νευριάσω, και ουρλιάξω, κτλπ, δεν αλλάζω τον τρόπο που σκέφτομαι για αυτούς. Και αν κάποιος σε έχει κάνει να τον αγαπήσεις τόσο πολύ, ακόμα και αν πικραθείτε, ή χωρίσετε, ή ο,τιδήποτε, πως θα πάψει η αγάπη? Δεν γίνεται...

@synas - μετά από πολύ σκέψη νομίζω πως συμφωνώ μαζί σου. Στην αρχή μου φάνηκε κάπως, αλλά κοιτάζοντας αυτή την αράδα, αισθάνθηκα πόσο αλήθεια είναι. Δεν είναι κρίμα?

@τζοτζα μου!!!! Και λίγα είπα. Το φαντάστηκα πως θα σε έπιανε αμηχανία διαβάζοντας το ποστ, αλλά δεν μου έφτανε ένα σχολιο. Άσε που και πάλι σταμάτησα να γράφω ένα βήμα πριν αρχίσω να γίνομαι μελό. Απλά θα σου ξαναευχηθώ να είσαι πάντα καλά, και να χαίρεσαι τα παιδιά σου, και τον εαυτό σου! Σου αξίζουν πολλά φιλενάδα, και είμαι σίγουρη πως θα τα βρεις στον δρόμο σου!!!! Και όσο για το email, εννοείται πως όποτε θες, όχι απλά διαθέσιμη, πετάω και τη σκούφια μου... Ο Φεβρουάριος μπορεί να είναι και πιο εύκολος. Υπομονή θέλει...