8.4.07

Roach-free environment



Τρεις φίλοι της αγάπης μου μετακόμισαν, και έφυγαν από τα πατρικά τους. Μένουν τρεις άνθρωποι σε ένα δωμάτιο. Ο ένας κοιμάται στην κουζίνα. Ζηλεύω.

Θέλω να ξεχρεώσω τώρα και το παραμικρό ταληράκι από τα αμέτρητα που χρωστάω και να σηκωθώ να φύγω. Ασφυκτιώ.

Μένω στην Κυψέλη. Θα ήθελα να ήξερα ποιος της έδωσε αυτό το όνομα. Μεγάλος προφήτης ο άνθρωπας. Χιλιάδες νοματαίοι σε μια χούφτα οικοδομικά τετράγωνα. Σα σαρδέλες σε κονσέρβα. Πατείς με πατώ σε, και είμαστε όλοι στον πάτο. Έχω φουρκιστεί με τον κόσμο. Θέλω να τραβήξω τα βυζιά μου να τα κάνω σφεντόνα και να βγω στον δρόμο σαν άλλος Δαυίδ να φονεύσω όλους τιυς Γολιάθες (φόνος αλά Μαντόνα). Θέλω να πάω να μονάσω (τρόπος του λέγειν) σε μια γειτονιά που δεν αρωματίζεται από parfume de bihl (παρφάμ ντε μπίχλ). Σε μια γειτονιά που θα βλέπω κάτι περισσότερο από το μισό μέτρο ουρανού που αντιστοιχεί στο μπαλκόνι μου. Που θα βάλω ένα λουλουδάκι στο μπαλκόνι, και δεν θα περάσει την υπόλοιπη μικρή μίζερη ζωή του να με καταριέται που το καταδίκασα στην ασφυξία. Θέλω γειτονιά με πιτσιρίκια που μπορούν να παίξουν στο δρόμο. Και που ακόμα και αν είμαι το χειρότερο μπάζο στον κόσμο, θα μπορώ να περπατήσω στον δρόμο χωρίς να με πάρει από πίσω με "γοητευτικά" λόγια ο χι τυχάρπαστος. Επίσης θέλω να σταματήσω να θεωρώ κατοικίδια τις κατσαρίδες, και όταν θα μπαίνω στο σπίτι μου να μην χρειάζεται να προσέξω που ακουμπάω μήπως και ενοχλήσω τον περίπατο τους.

Ρατσίστρια δεν είμαι. Παρ'όλ'αυτά έχω μπουχτίσει. Έμεναν στο διπλανό διαμέρισμα (το πολύ 60 τετραγωνικά) 9 νοτιοαφρικανοί. Πολύ συμπαθητικοί τύποι. Όντως. Δεν το λέω για να το παίξω Μητέρα Τερέζα. Είναι τέτοια η περιοχή που θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον βλάκας να μένεις ακόμα εδώ και να είσαι ρατσιστής. Πάμε πίσω σε αυτούς λοιπόν. Πολυ cool τύποι. Χαμόγελα, και όλο το πακέτο οκ! Μέχρι που τους έκοψαν το νερό. Ξέρεις τι είναι να ζεις με άλλους 8 τύπους μέσα σε ένα δωμάτιο και να μην έχεις νερό ούτε να πλυθείς, ούτε και να πιεις? Δεν ξέρω ούτε κι εγώ. Αλλά ξέρω πως μυρίζει. Είναι ένα μπλιαχ με essence πρασινάδας και αηδίας. Σαν να φοράς τα παπούτσια σου όλη μέρα, καλοκαίρι, χωρίς κάλτσες, και να πάς για προπόνηση στο τρέξιμο. Μετά από 8 ώρες, ίσως πιάσεις το essense. Αν σκεφτείς ότι τα παπούτσια έμειναν στο πόδι σου άλλη μία εβδομάδα με τις ίδιες συνθήκες, ίσως αρχίσεις να καταλαβαίνεις.

Δεν θέλω να είμαι κακιά. Ειλικρινά, αισθάνομαι την ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων. Που ξεσπιτώθηκαν, άφησαν πίσω οικογένειες, και προσπαθούν να φτιάξουν κάτι, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Όπως και αυτών που δεν έχουν στέγη πάνω από το κεφάλι τους, και γυρίζουν ανεμοδαρμένοι στις πλατείες ζητιανεύοντας, ή σκουπίζοντας σκάλες, ή ταλαιπωρημένοι στις οικοδομές, και σε δουλειές που τα αφράτα κωλαράκια μας δεν αναλαμβάνουν, όσο εγώ γράφω το βλόγι με τον κώλο μου θρονιασμένο σε αναπαυτική καρεκλίτσα.

Αλλά έλεος. Δεν μπορώ άλλο κατσαρίδα. Νομίζω πως δικαιούμαι ένα roach-free environment, μετά από την σπατάλη εκατοντάδων ευρώ (και δεν υπερβάλλω) σε μεθόδους αντι-κατσαριδικές.

Ουφ. Τι γκρίνια πάλι....

4 σχόλια:

Dawkinson είπε...

Έμενα Κυψέλη από 6 μέχρι 8 χρονών. Θυμάμαι ήταν όμορφη. 'Επαιζα ατελείωτα στη Φωκίωνος Νέγρη.Από τη δεκαετία του 70 μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει οι δρόμοι, τα σπίτια και οι άνθρωποι. Δυστυχώς, οι οικονομικοί μετανάστες άφησαν πολύ χειρότερες συνθήκες διαβίωσης πισω τους και πιθανά αυτό που έμείς δεν ανεχόμαστε, για εκείνους να είναι τρόπος ζωής.Όταν δεν έχεις να πληρώσεις το νερό, ξέρεις να βιώνεις και τις συνέπειες...

Δύσκολη η συμβίωση όταν υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά βιωτικού επιπέδου...

mafalda είπε...

καλησπέρα!
ήρθα να σου πω ότι εμένα μου λένε ότι μοιάζω με τη μαγάλντα και χωρίς να φοράω κόκκινα και ειδικά στην εικόνα που έχω avatar! Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Διάβασα τα ποστ σου (και εκείνο με την εθνική γενικά) και μπορώ να πω ότι πολύ σε συμπάθησα. Ένιωσα πως αν γνωριζόμασταν θα ήμασταν φίλες (γλυφιτζούρια σου παίρνει η αγάπη σου???).

Θα τα λέμε!

mafalda είπε...

όσο για το τ΄ρεχων ποστ σου.. Κουράγιο..

Lote Alcarin είπε...

@dawkinson - κατά πρώτον να σε ευχαριστήσω για τη βόλτα σου στη γειτονια μου, που ιντερνετικώς είναι πιο καθαρή θέλω να πιστεύω από την κανονική μου:P Όσο για το θέμα μου. Ξέρω. Και εγώ θυμάμαι κάποτε πως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Και με τρομάζει πως θα λέω κι εγώ στα παιδιά μου, αυτά που μου λένε και μένα οι δικοί μου. Πως τα παλιά τα χρόνια τα πράγματα ήταν αλλιώς... Κρίμα πάντως.

@μαφάλντα - να χαιρετίσω κι εσένα. Σε βρίσκω τουλάχιστον εξίσου συμπαθητική :P Διαβάζοντας και το βλόγι σου, είμαι σίγουρη πως θα τα λέμε :P Thanks για το κουράγιο, θα μου χρειαστεί. Γιατί αν διαβάσεις και το επόμενο ποστ μου, θα δεις πως δεν έχω ελπίδες να φύγω...