Heroes

Λοιπόν, επειδή το μυαλό μου από άγχη και πονοκεφάλους έχει χτυπήσει black out, άντι για κανονικό ποστ, σκέφτηκα να κάνω ένα τεστάκι. Δεν είστε πολλοί αυτοί που διαβάζετε, αλλά όσοι καλοί προσέλθετε. Η ερώτηση λοιπόν που κάνει σεξ με τον εγκέφαλο μου το τελευταίο μισάωρο, είναι αν μπορούσα να είχα όποια δύναμη θέλω (έκανα upgrade στις δυνατότητες μου σε ένα παιχνίδι, και μετά χάζευα το Heroes- αμερικάνιση σειρά με απλούς ανθρώπους που αποκτούν ικανότητες υπερηρώων- ποια δύναμη θα διάλεγα!
Αυτό λοιπόν ρωτώ κι έσάς:


Ποια υπερδύναμη θα θέλατε να έχετε, και γιατί? (Πολύ λεύκωμα τρίτης δημοτικού,ε?)


Φιλιά στα μούτρα!

Παρακάλι

Το είχα εγώ το προαίσθημα. Τελευταία φορά που με ταλάνιζε τόσο έκανα εγχείρηση. Είχε κρατήσει πολύ και πάλι, γι' αυτό ανησυχούσα. Είχα τρομάξει.
Ελπίζω πως είναι όλα καλά. Έτσι φαίνονται. Ελπίζω πως θα ησυχάσω τώρα.
Αγάπη μου...

Καθαρό βλέμμα.,

Κάποιες φορές ονειροβατώ. 'Αλλες θλίβομαι. Άλλες χαχανίζω. Τον τελευταίο καιρό φοβάμαι. Φοβάμαι γιατί είμαι πολύ ευτυχισμένη -αν εξερέσεις το θέμα χρημάτων- και τρέμω μη με χτυπήσει η τραγική ειρωνία. Μετά από χρόνια πρώτη φορά είμαι τόσο ευτυχισμένη. Η συνήθια όμως είναι μεγάλη υπόθεση. Και έχω φτάσει να κοιτώ με τρόμο πίσω μου για να δω από που θα μου'ρθει. Δεν μπορεί να είμαι ευτυχισμένη. Τόσα χρόνια γιατί δεν ήμουν? Κάτι δεν πάει καλά.
Και μετά διαβάζω κάτι ΤΕΤΟΙΟ και τα πράγματα αποκτούν σωστή προοπτική. Σοκαρίστηκα όταν ανακάλυψα πως έκλαιγα διαβάζοντας το. Αισθάνθηκα τιποτένια. Ντράπηκα.
Δεν πρέπει να φοβάμαι. Πρέπει να ευχαριστώ όποιον βρίσκεται εκεί, στα υψηλά πατώματα για την ευκαιρία που μου έδωσε να νοιώσω ευτυχισμένη και όχι να το βρωμίζω με φόβους. Είναι ούτως ή άλλως πολύ περισσότερο από ότι έχουν την ευκαιρία να ζήσουν πολλοί άλλοι άνθρωποι .
Εύχομαι απλά ότι είναι καλύτερο για την Αμαλία.

Υ.Γ(24/04/2007). Η σκέψη στροβιίζεται στο κεφάλι μου εδώ και λίγες μέρες, αλλά βλέπω πως δεν θα το πάρω απόφαση να το γράψω το ρημάδι το ποστ. ΄Θέλω να σχολιάσω το σχόλιο του πασοκικού αρχιγόνου στο τελευταίο ποστ της Αμαλίας. Απλά αναρωτιέμαι ποιο αναίσθητο ταλέντο μπροστά στον πόνο του άλλου μπορεί να βγάζει προεκλογικούς λόγους.... Δεν θα μιλήσω για πολιτική, οι απόψεις μου βρίσκονται στο πρώτο πρώτο ποστ μου, αλλά έλεος! Λίγη συμπόνια κανέναν δεν έβλαψε. Please, αν δείτε το λινκ από πάνω, περάστε μια βόλτα και διαβάστε τα σχόλια... Θα το βρίτε αρκετά κάτω... Είναι από Γιώργο Α. Παπανδρέου.

Απολογία

Θέλω να ζητήσω συγνώμη για το προηγούμενο ποστ μου. Με βαριά καρδιά και ουσιαστική μεταμέλεια...

Ο μικρός πράσινος κύκλος

Ο Γιάννης πολύ ερωτευμένος, τα είχε εδώ και τρία χρόνια με μια πολύ όμορφη κοπέλα που την έλεγαν Αλεξάνδρα και δεν είχε επιδιώξει ποτέ να έχει σεξουαλική επαφή μαζί της. Μια μέρα αρχίζει να τη χαϊδεύει με πάθος, της βγάζει όλα τα ρούχα, αλλά λίγο πρίν έρθει σε επαφή μαζί της, αυτή ζητάει συγνώμη λέγοντας του ότι θα το έκανε μόνο μετά το γάμο, αλλά απο τη στιγμή που ήταν παντρεμένοι θα έκανε τα πάντα μαζί του ακόμα και το "μικρό πράσινο κύκλο". Σε πλήρη σύγχυση ο Γιάννης, τηλεφωνεί στη Τζοάννα (με την οποία είχε κάποιες περιπετειούλες). Πηγαίνει στο διαμέρισμα της και της ζητάει να κάνει "το μικρό πράσινο κύκλο".Η Τζοάννα κατατρομαγμένη, αρχίζει να ουρλιάζει ότι είναι ΚΥΡΙΑ και ότι δε θα της περνούσε ποτέ απ'το μυαλό να κάνει κάτι τόσο ποταπό και τον διατάζει να φύγει αμέσως απ'το σπίτι της και να την ξεχάσει μια για πάντα. Ακόμα πιο μπερδεμένος,ο Γιάννης αποφασίζει να πάει σε ένα μπουρδέλο. Διαλέγει μια όμορφη κοπέλα, πηγαίνει στο δωμάτιο μαζί της και την ρωτάει αν κάνει τα πάντα. Εκείνη απαντά ότι τα κάνει όλα για το χρήμα. Ο Γιάννης λοιπόν της ζητάει να κάνει το "μικρό πράσινο κύκλο". Η κοπέλα, επαγγελματίας πόρνη, του απαντά ότι το επάγγελμα της μπορεί να είναι χυδαίο, ωστόσο έχει και όρια και αρχίζει να τον χτυπάει. Ο υπαύθυνος, ακούγοντας τον πανικό που γινόταςν στο δωμάτιο, ανοίγει με μια κλωτσιά την πόρτα και ρωτάει τι συμβαίνει. Ο γιάννης, πιο μπερδεμένος απο ποτέ, του εξηγεί ότι το μόνο που είχε ζητήσει απ'την κοπέλα ήταν να κάνει "το μικρό πράσινο κύκλο" μαζί του. Με το που το ακούει αυτό ο υπεύθυνος, τον πετάει έξω απ'το μπουρδέλο με τις κλωτσιές και του λέει να μην τολμήσει να ξαναπατήσει το πόδι του στη γειτονιά. Κοντεύοντας να τρελαθεί εντελώς, ο Γιάννης πάει και βρίσκει το Φίλιππα (έναν ομοφυλόφιλο φίλο του) μπας και τον διαφωτίσει. Τον συναντάει λοιπόν στο κομμωτήριο του, χαιρετιούνται εγκάρδια και ο Φίλλιπας του λέει ότι είναι έτοιμος να περάσει τη νύχτα μαζί του.. Πηγαίνουν σ'ένα ξενοδοχείο και ο Γιάννης του προτείνει να κάνουν το "μικρό > πράσινο κύκλο". Ο Φίλιππος ακούγοντας την πρόταση αυτή παίρνει ένα ψαλίδι και ορμάει στο Γιάννη φωνάζοντας του ότι είναι ανώμαλος, ότι δε θέλει να τον ξαναδεί ποτέ στη ζωή του και τον πετάει έξω. Ο Γιάννης νευρικός και στα όρια της τρέλας πάει να βρεί την Αλεξάνδρα (τη μνηστή του) και της ζητάει να παντρευτούν αμέσως και να κάνουν αμέσως το "μικρό πράσινο κύκλο". Η Αλεξάνδρα δέχεται και τρισευτυχισμένη του υπόσχεται ότι θα έκαναν το "μικρό πράσινο κύκλο" όσες φορές ήθελε. Παντρεύονται...και φεύγουν για μήνα του μέλιτος. Ο Γιάννης κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα και θέλει να διακόψει το ταξίδι για να κάνει αυτό το "μικρό πράσινο κύκλο"... χαμένος όπως ήταν λοιπόν μες στις σκέψεις του, αποσπάται η προσοχή του απ'το δρόμο και ρίχνει το αυτοκίνητο πάνω σε ένα δέντρο. Η Αλεξάνδρα πεθαίνει ακαριαία. Ο Γιάννης ακόμα ψάχνει να καταλάβει τι είναι "Ο μικρός πράσινος κύκλος" .

Αυτό το e-mail Μου το έστειλε σήμερα ένας φίλος. Αισθάνθηκα πολύ κορόιδο που έχασα το χρόνο μου, και αποφάσισα κι εγώ όπως και αυτός να το πληρώσει και κάποιος άλλος! Μου χα χα χα χα (μοχθηρός γέλωτας).
Ελπίζω να μου το συγχωρέσετε. (Βασικά νομίζω πως το διασκέδασα και λίγο):p

Ελεήστε.....

Άσχημα τα πράγματα. Και αφού το λεγα από μικρή έπρεπε να το περιμένω. Όλα εδώ πληρώνονται. Όντως. Ό,τι μαλακία έχεις κάνει στη ζωή σου, μπροστά σου θα τη βρεις. Και αν είναι και οικονομική, θα τη βρεις μπροστά σου με τόκους.
Δυστυχώς για μένα τέτοια είναι και η δική μου. Χάλασε το ψυγείο. Πάει και η κουζίνα. Πάει και το pc. Καταστροφή. Το ένα μετά το άλλο. Πάρε. Πάρε κι αυτό. Γαμώτο. Δυο χρόνια δούλευα μακριά από το σπίτι. Πάρε ταξί. Πλήρωσε και κάνα δυο μαλακίες άλλων στη δουλειά. Ουπς. Δεν έχεις ξαφνικά να πληρώσεις. Κάτσε, θα σηκώσω από την άλλη κάρτα , και θα τα βάλω μετά. Τα χρόνια περνάνε. Και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως πλέον όλος ο μισθός σου πάει σε τόκους και επιτόκια. Ειλικρινά σας μιλάω, και δεν θέλω να γκρινιάξω, γιατί αναγνωρίζω πως το λάθος είναι όλο δικό μου, έχω πλέον κουραστεί. Αισθάνομαι και είμαι φυλακισμένη των χρεών μου. Τον Φεβρουάριο έκανα μια εγχείρηση. Πήγα πίσω 1 μήνα σε πληρωμές. Στα πάντα. Τώρα όλες οι δόσεις είναι διπλές. Είναι παραπάνω από τα λεφτά που βγάζω. Ελπίζω πως θα πιάσω το Τζόκερ και θα ξεχρεώσω, αλλά δεν έχω λεφτά να παίξω. Αρχίσαν και τα τηλέφωνα. Κυρία.... έχει καθυστερήσει η καταβολή της δόσης. Ντρέπομαι. Θα τα βάλω αύριο. Βάζω όντως. Μόνο μπουκαλάκια με αίμα δεν τους έχω καταθέσει. Κοντεύω να σκάσω. Θέλω επειγόντως 10000 ευρώ να ξεπληρώσω τα χοντρά. Ουφ. Νομίζω πως αν με πιάσεις από τη μύτη το μυαλό μου θα πεταχτεί από τα αυτιά μου. Τι τα λέω σε σας τώρα... Βρείτε μου ένα τρόπο να ξεχρεώσω η γυναίκα, να τα βάλω όλα σε ένα πρόγραμμα...
Είπα να πιάσω δεύτερη δουλειά. Αλλά δεν δουλεύω ώρες σταθερες. Είπα να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι. Τι? Πήρα εφημερίδα, τίποτα δεν βρήκα. Να πιάσω τη γραφιστική. Και να πουλάω κάρτες και φυλλάδια που? Ουφ! Τέλος πάντων. Ευτυχώς που κάθισα στην καρέκλα και διάβασα κάνα βλόγι και ξεχάστηκα η γυναίκα.
Είναι άσχημο να είσαι εξαρτημένος. Είναι άσχημο να έχεις βάλει τη ζωή σου σε hold περιμένοντας πότε θα έρθει η στιγμή που όλα θα είναι ελεγχόμενα και θα σου μένουν 50 euro στην άκρη. Εϊναι τρομακτικό να εύχεσαι να μη σου συμβεί κάτι γιατί θα πέσεις στο έλεος τρίτων. Είναι θλιβερό να ζω τη ζωή μου μέσα στο μυαλό μου. Να ζω την αγάπη μου ονειρευόμενη πότε θα μπορέσω να τον αγκαλιάσω χωρίς τη σκιά της "μιζέριας" στα μάτια μου. Είναι κρίμα να αγαπάω, να γελάω, να κλαίω, να πηγαίνω στην τουαλέτα, να κάνω έρωτα, να διαβάζω, να κοιμάμαι, να μένω ξάγρυπνη, να ζω, και να αναπνέω κάτω από τη σκέψη των χρεών μου. Τουλάχιστον αγαπάω. Και είμαι ευτυχισμένη, ακόμα και έτσι μισή.
Το χρωστάω στον Δ. Γιατί τις ώρες που με πιάνει η δυστυχία, και που ο κόμπος στο λαιμό μου παλεύει με την ανάσα μου, εκείνον σκέφτομαι να με αγκαλιάζει, και όλα είναι λίγο πιο όμορφα.
Σου εύχομαι να μην μπλέξεις με τέτοια ποτέ. Και να αγαπήσεις όπως αγαπώ. Και να βρεις το κουράγιο να συνεχίσεις και να μην πνιγείς, όπως ελπίζω πως θα το βρω κι εγώ...

Roach-free environment

Τρεις φίλοι της αγάπης μου μετακόμισαν, και έφυγαν από τα πατρικά τους. Μένουν τρεις άνθρωποι σε ένα δωμάτιο. Ο ένας κοιμάται στην κουζίνα. Ζηλεύω.

Θέλω να ξεχρεώσω τώρα και το παραμικρό ταληράκι από τα αμέτρητα που χρωστάω και να σηκωθώ να φύγω. Ασφυκτιώ.

Μένω στην Κυψέλη. Θα ήθελα να ήξερα ποιος της έδωσε αυτό το όνομα. Μεγάλος προφήτης ο άνθρωπας. Χιλιάδες νοματαίοι σε μια χούφτα οικοδομικά τετράγωνα. Σα σαρδέλες σε κονσέρβα. Πατείς με πατώ σε, και είμαστε όλοι στον πάτο. Έχω φουρκιστεί με τον κόσμο. Θέλω να τραβήξω τα βυζιά μου να τα κάνω σφεντόνα και να βγω στον δρόμο σαν άλλος Δαυίδ να φονεύσω όλους τιυς Γολιάθες (φόνος αλά Μαντόνα). Θέλω να πάω να μονάσω (τρόπος του λέγειν) σε μια γειτονιά που δεν αρωματίζεται από parfume de bihl (παρφάμ ντε μπίχλ). Σε μια γειτονιά που θα βλέπω κάτι περισσότερο από το μισό μέτρο ουρανού που αντιστοιχεί στο μπαλκόνι μου. Που θα βάλω ένα λουλουδάκι στο μπαλκόνι, και δεν θα περάσει την υπόλοιπη μικρή μίζερη ζωή του να με καταριέται που το καταδίκασα στην ασφυξία. Θέλω γειτονιά με πιτσιρίκια που μπορούν να παίξουν στο δρόμο. Και που ακόμα και αν είμαι το χειρότερο μπάζο στον κόσμο, θα μπορώ να περπατήσω στον δρόμο χωρίς να με πάρει από πίσω με "γοητευτικά" λόγια ο χι τυχάρπαστος. Επίσης θέλω να σταματήσω να θεωρώ κατοικίδια τις κατσαρίδες, και όταν θα μπαίνω στο σπίτι μου να μην χρειάζεται να προσέξω που ακουμπάω μήπως και ενοχλήσω τον περίπατο τους.

Ρατσίστρια δεν είμαι. Παρ'όλ'αυτά έχω μπουχτίσει. Έμεναν στο διπλανό διαμέρισμα (το πολύ 60 τετραγωνικά) 9 νοτιοαφρικανοί. Πολύ συμπαθητικοί τύποι. Όντως. Δεν το λέω για να το παίξω Μητέρα Τερέζα. Είναι τέτοια η περιοχή που θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον βλάκας να μένεις ακόμα εδώ και να είσαι ρατσιστής. Πάμε πίσω σε αυτούς λοιπόν. Πολυ cool τύποι. Χαμόγελα, και όλο το πακέτο οκ! Μέχρι που τους έκοψαν το νερό. Ξέρεις τι είναι να ζεις με άλλους 8 τύπους μέσα σε ένα δωμάτιο και να μην έχεις νερό ούτε να πλυθείς, ούτε και να πιεις? Δεν ξέρω ούτε κι εγώ. Αλλά ξέρω πως μυρίζει. Είναι ένα μπλιαχ με essence πρασινάδας και αηδίας. Σαν να φοράς τα παπούτσια σου όλη μέρα, καλοκαίρι, χωρίς κάλτσες, και να πάς για προπόνηση στο τρέξιμο. Μετά από 8 ώρες, ίσως πιάσεις το essense. Αν σκεφτείς ότι τα παπούτσια έμειναν στο πόδι σου άλλη μία εβδομάδα με τις ίδιες συνθήκες, ίσως αρχίσεις να καταλαβαίνεις.

Δεν θέλω να είμαι κακιά. Ειλικρινά, αισθάνομαι την ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων. Που ξεσπιτώθηκαν, άφησαν πίσω οικογένειες, και προσπαθούν να φτιάξουν κάτι, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Όπως και αυτών που δεν έχουν στέγη πάνω από το κεφάλι τους, και γυρίζουν ανεμοδαρμένοι στις πλατείες ζητιανεύοντας, ή σκουπίζοντας σκάλες, ή ταλαιπωρημένοι στις οικοδομές, και σε δουλειές που τα αφράτα κωλαράκια μας δεν αναλαμβάνουν, όσο εγώ γράφω το βλόγι με τον κώλο μου θρονιασμένο σε αναπαυτική καρεκλίτσα.

Αλλά έλεος. Δεν μπορώ άλλο κατσαρίδα. Νομίζω πως δικαιούμαι ένα roach-free environment, μετά από την σπατάλη εκατοντάδων ευρώ (και δεν υπερβάλλω) σε μεθόδους αντι-κατσαριδικές.

Ουφ. Τι γκρίνια πάλι....