Τι είναι πιο αργό και από τον θάνατο?

Αν δεν ξέρεις, μην ανησυχείς, διαβάζεις το σωστό βλόγι! Μία Αυγουστιάτικη ολόκληρη Κυριακή στην δουλειά, με καθόλου δουλειά και μόνο εκνευριστικούς τυπους να σε τιμούν με την παρουσία τους. Και λογικό το βλέπω, γιατί αν ήταν συμπαθητικοί θα είχανε να πάνε και καμιά βόλτα Κυριακή μασημέρι, ή θα ερχόντουσταν χαμογελαστοί και όχι σα να τους πάτησε η κατσίκα τον κάλο. Anyhoo... Χάλια η μέρα χάλια. Και για να σας δώσω να καταλάβετε θα σας περιγράψω μία τηλεφωνική συζήτηση με πελάτισσα. Εγώ μόλις είχα μιλήσει με κολλητό, και ήμουν στα κέφια μου (δεν κράτησε πολύ), οπότε σήκωσα το τηλέφωνο με τρελή χαρά
-Παρακαλώ!
-Ναι.
-...
-...
-Παρακαλώ...
-Θέλω να μάθω τι χρωστάω στον λογαριασμό μου...
-Μάλιστα...
-Ε, τι?
-Πείτε μου τον λογαριασμό σας.
-Τι να σου πω?
-Τον κωδικό σας, ή το τηλέφωνο σας(έπαιρνε από απόκρυψη).
-Έλα κορίτσι μου τελείωνε.
-Τι να τελειώσω?
-...
-Τον κωδικό σας μου λέτε?
-Σε παρακαλώ τελείωνε...
-Μα πως θα σας πω τι χρωστάτε αν δε μου πείτε όνομα, κωδικό ή τηλέφωνο?
-Μαααάκη? Πες σε παρακαλώ τον κωδικό γιατί δεν πάει καλά αυτή.
Ψίθυροι από μέσα...
9999(τυχαίο νούμερο, μην εκθέσω την βλαμμένη)
-9 ευρώ.
-κλικ.....

Αν αυτή δεν είναι βλαμμένη, πραγματικά θα ήθελα να ήξερα ποιος είναι..