
Μίλαγα σήμερα το απόγευμα με ένα φίλο. Είχαμε happy hour στο vodeo club, και είναι ώρα που σαν καλή dvdtender ακούω τα προβλήματα των πελατών, και τους πρήζω με τα δικά μου.
Μίλαγα λοιπόν όπως προείπα με ένα παληκάρι. Είχε περάσει το μεσημέρι με την κοπελιά του. Πολύ συμπαθητικό ζευγάρι. Φύγανε, και ξανάρχεται το απόγευμα με μια άλλη κοπέλα. Με κοιτάει και μου κλείνει το μάτι. Να αναφέρω ότι σαν σωστό αγοροκόριτσο, ουδέ ποτέ άρχισα την τρελή κριτική για τα κερατώματα των φίλων μου. Παρ'όλ'αυτά κάτι στην εικόνα με ενόχλησε. Έφυγε ο τύπος και μετά από ένα τεταρτό μπαίνει η κοπελιά του μέσα. Με κοίταξε χαμογελαστή, και την κοίταξα σαν τις παγωμένες τσιπούρες του maxim. Ήρθε στον πάγκο, και αρχίσαμε άλλη ψυχανάληση για το πόσο γρήγορα πηδιούνται σήμερα τα παιδιά, για το ότι έχουν χάσει το φλερτ, και την χαριτωμενιά που προλάβαμε εμείς, και διάφορα τέτοια βαρυσήμαντα.... Και γυρίζει και μου λέει.
"Ευτυχώς που εγώ έχω τον Γρηγόρη μου και με αγαπάει.. Είναι πολύ καλό παιδί, ευγενικός, γλυκός και πιστός..."
Κρατήθηκα. Ήθελα να της πω πως ο Γρηγοράκης της έρχεται στο μαγαζί κάθε βδομάδα με άλλες 3 γκόμενες. Ήθελα να της πω πως ο ίδιος ευγενικός και διακριτικός χαρακτήρας μου έχει διαφημίσει πολλάκις τα καλούδια της σε photo στο κινητό του. Θα μου πεις, καλά... εσύ κάθεσαι και βλέπεις γυμνές γκόμενες στα κινητά των πελατών? Ε! Τι να κάνω! Αν μου τις δείξουν... θα τις δω... Να της πω πως παρά τα κιλά μου και το χαβαλέ μου που με απομακρύνουν από την σφαίρα των θηλυκων Δον Ζουάν ο Γρηγοράκης της με έχει προσκαλέσει πολλές φορές να ανταλλάξουμε σωματικά υγρά. Και δεν αναφέρομαι σε μπουκαλάκια για εξετάσεις ούρων..,..
Δεν μίλησα. Και δεν θα το ανέφερα καν ούτε σε εσάς. Απλά όπως το σκεφτόμουν, με πήρε τηλέφωνο η αδελφή μου να κανονίσουμε πως θα δουλέψω την Δευτέρα (απόγευμα ταξιδεύω). Ταυτόχρονα λέω στην ίδια κοπέλα "Περίμενε να πάρω το αγόρι μου να τον ρωτήσω για τα εισιτήρια γιατί πρέεπι να απαντήσω στην αδελφή μου". Περιμένω στο κινητό, και ακούω το γνωστό μήνυμα περί συνδρομητή που έχει το τηλέφωνο του κλειστό. Λέω λοιπόν στο sister "άσε θα σε πάρω όταν μάθω, γιατί είναι κλειστό το τηλέφωνο του γιουβαρλακίου" (don't ask).
Γυρίζει λοιπον η φίλτατη και μου λέει:
Γιατί έχει κλειστό το κινητό? Που είναι?
Της απαντάω λοιπόν κι εγώ "ε... δεν ξέρω.. α! στον κολλητό του έχει πάει για καφέ"
Με κοιτάει λοιπόν η τύπισσα με ύφος χιλίων καρδιναλίων και μου λέει...
"Απαράδεκτο να έχει κλειστό το κινητό... Έχεις σκεφτεί μήπως κάνει καμιά κουτσουκέλα?"
Σιωπή.
Δεν ήξερα τι να πω... Της είπα πως του έχω εμπιστοσύνη, και πως στην τελική αν θέλει να πηδιέται δεξιά και αριστερά, εγώ δεν μπορώ να τον εμποδίσω....
Εμεινε εβρόντητη, μου είπε γεια σιγά σιγά και έφυγε...
Δεν ξέρω ποσο ειλικρινής ήμουν. Ήθελα να τη βρίσω και να της πω πως επειδή είναι έτσι καχύποτπη ο άλλος της έχει κάνει σαν τον Ρουντολφ. Η αλήθεια είναι πως τρέμουν τα πόδια μου μόνο και στην ιδέα. Αλλά του έχω εξηγήσει, πως αν κάνει ποτέ κάτι, δεν θέλω να είναι φανερό, απλά για να μην έχω πάνω από την πίκρα μου και την κατακρεούργηση της αξιοπρέπειας μου.
Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Ανησυχώ μην τον καταπιέζω, μην τον πρήζω, ανησυχώ μήπως τον κάνω να με βαριέται όταν τον παίρνω τηλέφωνο για να τον ακούσω απλά χωρίς να έχω κάτι να του πω... Δεν μπορώ να ανησυχώ όμως και για το αν μια από τις μέρες που ξημερωνουν δει καμία στο δρόμο και του γυαλίσει. Ανησυχώ μήπως ερωτευτεί άλλη, και όχι μήπως την πηδήξει. Λεπτές γραμμές. Χτύπησα shutdown στο μαγαζί. Έσβησαν και τα φώτα για 10 λεπτά, και έμεινα μόνη μέσα στη σιωπή και στο σκοτάδι να αναρωτιέμαι... Τι από αυτά πιστεύω όντως.. Πως θα αντιδράσω αν γίνει κάτι.... Θα τον αγαπω όπως πριν? Θα με αγαπάει? Μαζί με το φως σιγά σιγά έσβησε και η σκέψη μου, και αποφάσισα πως θα αναρωτιέμαι μόνο για το πόσες φορές την ημέρα μπορώ να ακούσω πως με αγαπάει...Τα υπόλοιπα δεν είναι δική μου απόφαση.....